Mówiąc o Komunii św., nie sposób nie wspomnieć o Komunii św. duchowej. Mówić możemy o trzech formach Komunii¹:
1. personalna więź z Chrystusem i Kościołem;
2. Komunia św. sakramentalna;
3. Komunia św. duchowa, czyli pragnienie przyjęcia Chrystusa Eucharystycznego.
Źródłem osobistej więzi z Chrystusem jest nasza wiara i miłość, które wypełniają nasze serca przez Ducha Świętego (por. Ga 3, 26). Ta więź leży u podstaw Komunii św. duchowej. Muszę wierzyć w obecność Chrystusa w Eucharystii i w jej uświęcającą moc, by zrodziło się we mnie pragnienie przyjęcia Go. Komunia św. duchowa jest z jednej strony przygotowaniem do Komunii św. sakramentalnej, trudno bowiem mówić o godnym przyjmowaniu Komunii św. bez odpowiedniego nastawienia serca: wiary w sakramentalną, tj. rzeczywistą obecność Chrystusa i pragnienia przyjęcia Go, które wypływa z miłości do Niego. Z drugiej natomiast strony ważna jest dla osób, które nie mają dostępu do Komunii św. sakramentalnej. Można powiedzieć, że Komunia św. duchowa dąży do Komunii św. sakramentalnej, natomiast Komunia św. sakramentalna przedłuża się w Komunii św. duchowej.
Osoba żyjąca wiarą będzie nieustannie trwać w Komunii z Chrystusem i Kościołem, a Komunia św. duchowa będzie jej towarzyszyć nieustannie, nie tylko jako pragnienie przystąpienia do stołu eucharystycznego, ale także jako nieustanna tęsknota za Jezusem i chęć życia w łączności z Nim. Kto bowiem doświadczył tego, czym jest Eucharystia, kto umiłował ten największy z sakramentów, nie dlatego, że jest obowiązkiem, ale dlatego, że zawiera w sobie największe tajemnice naszej wiary i historię naszego zbawienia, w tym trwać będzie nieustanne pragnienie przyjmowania Komunii św. i uczestniczenia we Mszy św.
Nie dziwmy się więc osobom, które mają w zwyczaju codzienne uczestnictwo we Mszy św. i potrafią dostosować do niej cały dzień. Starajmy się raczej weryfikować nasze podejście do Eucharystii, zadając sobie pytanie: czy jest we mnie to nieustanne pragnienie przeżywania i doświadczania więzi z Jezusem, jakie towarzyszyło wielu ludziom świętym?

¹ por. ks. Bogusław Nadolski, Liturgika, t. IV: Eucharystia, Poznań 1992, s. 259.