28 listopada - 3 grudnia 2005 (cz. 2)

W programie wizyty ad limina Apostolorum, obok spotkań w urzędach Kurii Rzymskiej, był także czas na modlitwę. Biskupi celebrowali Msze św. w czterech słynnych bazylikach Rzymu: św. Jana na Lateranie, Santa Maria Maggiore (Matki Bożej Większej), św. Pawła za Murami i w Bazylice św. Piotra. Głębokim przeżyciem dla Księży Biskupów była Eucharystia, którą sprawowali w piątek 2 grudnia o godz. 7.00 pod przewodnictwem kard. Franciszka Macharskiego, w pobliżu grobu św. Piotra i sługi Bożego Jana Pawła II, dokładnie w 8 miesięcy po jego śmierci. We Mszy św. uczestniczyła także liczna grupa Polaków. W homilii abp Józef Michalik powiedział m.in.: „Ten Papież zdumiewał bogactwem umysłu, ale przede wszystkim otwierał innych na prawdy Ewangelii (...). Był większy od samego siebie, bo był zakorzeniony w Bogu (...). Ojcze Święty, twoje największe dokonania działy się na modlitwie. Nie przerywaj jej, jest potrzebna, zwłaszcza że teraz już patrzysz twarzą w twarz w oblicze Ojca i wraz z Matką Pana możesz uwielbiać Zbawiciela. Proś, wołaj za nami nieustannie, tak jak to czyniłeś wielokrotnie” (Wiadomości KAI, 2005, nr 49, s. 12). Po Mszy św. Księża Biskupi otoczyli grób Jana Pawła II. Modlitwę o jego beatyfikację odczytał abp Stanisław Dziwisz, po czym zaśpiewano Apel Jasnogórski.
W wyznaczonych dniach biskupi diecezjalni razem z biskupami pomocniczymi składali wizytę Ojcu Świętemu i rozmawiali o życiu swoich Kościołów diecezjalnych. W sobotę 3 grudnia, w południe, na spotkanie z Papieżem udali się najpierw dwaj Księża Biskupi z Rzeszowa, a następnie biskup diecezjalny Jan Śrutwa z Zamościa z biskupem pomocniczym Mariuszem Leszczyńskim i dwoma kapłanami: studentem ks. Piotrem Wojnarem, mieszkającym w Papieskim Kolegium Polskim, oraz ks. Andrzejem Ciapą, który pracuje w parafii Ostia k. Rzymu. Papież, witając się z bp. J. Śrutwą, z uśmiechem powiedział: „Ksiądz Biskup wręczał mi doktorat honoris causa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim” [1988]. Po tym wspólnym spotkaniu w bibliotece papieskiej miała miejsce osobista rozmowa Ojca Świętego z Biskupem diecezjalnym, któremu towarzyszył Biskup pomocniczy. Biskup Ordynariusz mówił Ojcu Świętemu o sytuacji w diecezji, o formacji stałej kapłanów, o seminarium duchownym, o pracy Caritas. Papież pytał też o stowarzyszenia i ruchy kościelne oraz o Akcję Katolicką. Ucieszył się z otrzymanego od nas najnowszego „Biuletynu Akcji Katolickiej” oraz pierwszego numeru „Biuletynu Kościelnych Dóbr Kultury”, wydanego w tym roku w Zamościu. Spotkanie z Ojcem Świętym było niecodziennym przeżyciem, zwłaszcza że Papież wspomniał swój pobyt na KUL-u, kiedy rektorem tej uczelni był bp prof. dr hab. J. Śrutwa. Na zakończenie spotkania Benedykt XVI podarował nam pamiątkowe różańce. Bezpośrednio po tej rozmowie, w sąsiednim apartamencie, miał miejsce kulminacyjny moment wizyty ad limina, a mianowicie audiencja u Ojca Świętego całej grupy biskupów. Papież wygłosił do nich przesłanie, w którym na wstępie przywołał słowa Jana Pawła II z jego pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny [9 VI 1979] na temat nowej ewangelizacji. Przypomniał, że wezwanie do niej jest wciąż aktualne i że powinna ona być wspólnym dziełem biskupów, kapłanów, zakonów oraz katolików świeckich. Dalej Benedykt XVI mówił o pasterskiej roli biskupa w diecezji, o jego współpracownikach - prezbiterach, o formacji alumnów w seminariach duchownych, a także o potrzebie roztoczenia opieki nad zakonami. Podkreślił, że w dziele głoszenia światu Chrystusa, który jest jego nadzieją, „niezastąpioną rolę odgrywają ludzie świeccy” i że jednym z głównych celów ich działalności jest „odnowa moralna społeczeństwa”. I dodał: „Nie może być ona powierzchowna, wycinkowa i doraźna. Powinna charakteryzować się głęboką przemianą w etosie ludzi, to znaczy przyjęciem właściwej hierarchii wartości, według której kształtować się będą postawy”. Papież mówił także o potrzebie angażowania się wiernych świeckich w życie publiczne i polityczne kraju. Stwierdził, że „Kościół nie utożsamia się z żadną partią, wspólnotą polityczną, ani z systemem politycznym, natomiast zawsze przypomina, aby świeccy zaangażowani w życiu publicznym dawali odważne i czytelne świadectwo wartościom chrześcijańskim. Mają je głosić i bronić ich, gdy są zagrożone. Będą to czynić na forum publicznym, zarówno w debatach gremiów politycznych, jak i w mediach”. Stwierdził też, że: „Jednym z ważnych zadań, które zrodził proces integracji europejskiej, jest odważna troska o zachowanie tożsamości katolickiej i narodowej Polaków”. Tymi właśnie znamiennymi słowami zatytułowano papieskie przesłanie, opublikowane już w niedzielnym wydaniu watykańskiego dziennika „L’Osservatore Romano” (Coraggiosa sollecitudine nel conservare l’identita cattolica e nazionale dei polacchi. Il discorso di Benedetto XVI al secondo gruppo di vescovi della Polonia. „L’Osservatore Romano”, 4 XII 2005, nr 284, s. 4).
Po przemówieniu Benedykta XVI podchodzili do niego biskupi, których przedstawiał abp S. Dziwisz. Gdy i ja stanąłem przed Papieżem, Arcybiskup powiedział: „To jest biskup pomocniczy z diecezji zamojsko-lubaczowskiej”. A Papież odpowiedział: „To z tej diecezji, co Mieczysław!” [Mokrzycki]. Bardzo mnie te słowa ucieszyły.
Ojciec Święty wręczył każdemu z biskupów pamiątkowy krzyż biskupi oraz swoje przesłanie w języku polskim. Abp S. Dziwisz, w imieniu biskupów podziękował Benedyktowi XVI za serdeczne ich przyjęcie oraz ponowił zaproszenie do odwiedzenia Polski. Na zakończenie spotkania Papież udzielił wszystkim apostolskiego błogosławieństwa.
Warto dodać, że podczas tygodniowego pobytu w Rzymie Księża Biskupi spotkali się na uroczystych kolacjach w Papieskim Instytucie Polskim i w Papieskim Kolegium Polskim z kapłanami, którzy studiują w Rzymie, zaś w Ambasadzie Polskiej - z ambasador RP Hanną Suchocką. W Papieskim Kolegium Polskim kolacja przerodziła się w swoisty wieczór wspomnień o Janie Pawle II, zwłaszcza że tu właśnie kard. Karol Wojtyła zatrzymywał się, gdy gościł w Rzymie. Wspominał o tym abp Józef Michalik, ówczesny rektor tegoż Kolegium. Z tego miejsca kard. K. Wojtyła wyjechał na pamiętne konklawe 14 października 1978 r. Najwięcej wspomnień o naszym wielkim Rodaku przywołał oczywiście abp S. Dziwisz, jego wieloletni osobisty sekretarz.
Bp Jan Śrutwa, dla którego była to już czwarta wizyta ad limina Apostolorum, powiedział: „Utwierdzam się w przekonaniu o pięknie idei pobożnej wędrówki do Rzymu - do Papieża i do grobów Apostołów” (KAI, 1 XII 2005). Dla mnie było to pierwsze tego rodzaju przeżycie. Stworzyło ono wyjątkową okazję do osobistego spotkania się z Papieżem oraz do wizyt w dykasteriach i urzędach Kurii Rzymskiej. W myślach zawartych w przesłaniu Ojca Świętego odczytałem ważne wskazania dla Kościoła w Polsce, zwłaszcza dla katolików świeckich, w odniesieniu do ich misji ewangelizacyjnej w świecie i zaangażowania w życie społeczne.