Pielgrzymowanie można oglądać z różnych punktów widzenia. Człowiek, dla którego obce są wartości religijne nie dostrzega jego istoty, lecz postrzega wędrujących tylko od strony zewnętrznych przejawów. Dla człowieka wierzącego ma ono jednak wymowę o wiele głębszą.
Praktyka pielgrzymowania sięga czasów najdawniejszych. Już w Starym Testamencie spotykamy się z nią, czytając historię Izraela po wejściu do ziemi Kanaan. Ewangelia ukazuje nam opis pielgrzymki dwunastoletniego Jezusa do świątyni jerozolimskiej. Już wtedy wędrówka do miejsca świętego miała charakter wspólnotowy i pokutny. Podobną rolę spełniają dzisiejsze piesze pielgrzymki, które mają na celu przede wszystkim zwrócenie się do Boga i odzwierciedlają nasze zdążanie ku Bogu, do którego najlepiej prowadzi nas Maryja. Dlatego pielgrzymkę nazywa się często „rekolekcjami w drodze”.
Nasi pobratymcy, Chorwaci, nazywają pieszego pielgrzyma hodoczesnik, który to termin wskazuje jednocześnie na zamiar uczestniczenia w pielgrzymce, jak też na jej formę: chodzeniem uwielbiać Pana Boga i czcić Maryję. Określenie to wskazuje na najstarszą formę pielgrzymowania, czyli piesze przemierzanie drogi, co trwa dłużej, daje jednak lepsze możliwości refleksji. Dlatego też piesze pielgrzymki cieszą się wielkim uznaniem a uczestniczący w pieszych pielgrzymkach pątnicy obdarzani są szczególnym szacunkiem. Można się o tym przekonać, biorąc udział w pieszych pielgrzymkach i doznając wielkiej życzliwości na pątniczych szlakach.
Włączenie się w program pielgrzymki ułatwia świadomość wspólnego celu. Udział we wspólnym wędrowaniu jest wyrazem jedności z innymi uczestnikami w zdążaniu do jednego celu, którego widzialnym znakiem jest sanktuarium. Wspólne modlitwy, śpiew oraz wzajemne świadczenie sobie życzliwości i dobroci uświadamiają pielgrzymom, że jest to forma świadomego szukania i spotkania z Chrystusem i drugim człowiekiem.
Istotną częścią pielgrzymowania jest świadectwo wiary pątników względem mieszkańców okolic, przez które wędrują pielgrzymki i wzajemne ubogacanie się własnymi doświadczeniami zdobytymi na drodze do Boga.
Diecezja sandomierska od początku swojego istnienia w nowym kształcie czynnie uczestniczy w ruchu pielgrzymkowym. Każdego roku w pierwszej połowie sierpnia wyrusza piesza pielgrzymka na Jasną Górę. Grupy pielgrzymów wyruszają czterech miejsc w diecezji: Janowa Lubelskiego, Ostrowca Świętokrzyskiego, Sandomierza i Stalowej Woli. Każda z tych grup szczyci się tradycją dłuższą niż historia diecezji sandomierskiej w obecnym kształcie.
Najdłuższe tradycje są udziałem grupy wyruszającej z Janowa Lubelskiego, która w 2006 r. będzie pielgrzymować już 24 raz. Pozostałe grupy w tymże roku pielgrzymują po raz 23. Wszystkie te kolumny, złączą się w dniu 12 sierpnia, w jedną pielgrzymkę diecezji sandomierskiej, która wkroczy na Jasna Górę pod przewodnictwem Pasterza diecezji - bp Andrzeja Dzięgi.
Hasłem tegorocznej pielgrzymki, są słowa: „Królowo Polski - przyrzekamy, ślubujemy”.
W tym roku kierownikami, poszczególnych kolumn są: Janów Lubelski - ks. Tomasz Kwaśnik, Ostrowiec Świętokrzyski - ks. Jan Zając, Sandomierz - ks. Sylwester Dul, Stalowa Wola - ks. Adam Węglarz. Diecezjalnym koordynatorem pielgrzymki jest ks. Henryk Hendzel.
Zapraszamy, wszystkich na wspaniały pielgrzymkowy szlak.