Wciąż jeszcze znajdujemy się w klimacie świątecznym. W kościołach rozlegają się pieśni o Bożym Narodzeniu, zwane dziś kolędami. Chyba w każdym domu znajdują się nagrania tych urzekających utworów, pieśni szczególnie ulubionych, tak jak ulubione są święta Bożego Narodzenia.

29 grudnia w kościele-sanktuarium św. Maksymiliana w Pabianicach można było posłuchać koncertu kolęd, pastorałek i piosenek o tematyce świątecznej. Wszystko za sprawą Youth Rock-Symphony Orchestra, która powstała zaledwie w 2000 r., a już zdążyła zaprezentować się kilkakrotnie publiczności Łodzi i okolic. Można było spodziewać się dobrego poziomu artystycznego, gdyż tworzą ją utalentowani studenci i absolwenci łódzkiej Akademii Muzycznej oraz szkół muzycznych regionu łódzkiego. Tak też było - zespół pod kierownictwem Krzysztofa Urbańskiego dał ponadgodzinny popis rzetelnego warsztatu muzycznego. Kilkudziesięcioosobowa orkiestra symfoniczna z rozbudowaną sekcją rytmiczną, instrumentami elektronicznymi i solistami robi wrażenie. Świątynia napełniła się dźwiękami i tylko żałować należy, że akustyka nie pozwoliła na szczegółowe śledzenie przebiegów melodycznych. Całość wypadła okazale; słuchacze z pewnością znaleźli w tym programie coś interesującego - bowiem na koncert złożyły się niemal tradycyjne opracowania kolędowe, stylizacje jazzowe, reminiscencje muzyki lat 30., aż do współczesnych aranżacji. Nie dało się jednak ukryć, że muzyka rozrywkowa wyraźnie pociąga artystów z YRSO, w każdym razie takie przesłanie można było odczytać choćby z proporcji opracowań utworów, które zostały zaprezentowane. Wydaje się, że zapał twórczy w połączeniu z właściwą młodemu wiekowi chęcią odkrywania coraz nowych obszarów wypowiedzi artystycznej rokują dobrze na przyszłość temu oryginalnemu zespołowi muzycznemu, który po okrzepnięciu i pewnej krystalizacji stylu mógłby być znaczącym punktem na kulturalnej mapie regionu. Oby tylko nie zabrakło wiary, że mimo niedostatków organizacyjnych i ekonomicznych (orkiestra YRSO nie podlega żadnej instytucji) można, przy wsparciu instytucji i osób życzliwych, tworzyć piękno.

Gratulując pomysłodawcom, twórcom aranżacji i wszystkim wykonawcom tego koncertu chciałbym podzielić się pewną refleksją. Otóż, od pewnego czasu obserwuje się desakralizację i świąt Bożego Narodzenia, i muzyki im właściwej. Do atmosfery świątecznej coraz szerszym frontem wkracza komercjalizacja, a do muzyki bożonarodzeniowej coraz więcej elementów świeckich, rozrywkowych. Granica między muzyką sakralną i świecką jest już dość płynna, a obszar sacrum coraz bardziej się kurczy. Dlatego, niezależnie od wartości artystycznych tego koncertu ( którego z zainteresowaniem wysłuchałem), dobrze jest po nim wrócić do domu i posłuchać, może nawet zaśpiewać tradycyjne, polskie kolędy i niekoniecznie te poważne i najbardziej znane, ot na przykład tę:

Bądź zdrów, Panie młody, trzeba iść do trzody

ścieżeczką, ścieżeczką.

Jezus mruga brewką: Daj im miód z konewką

i z beczką i z beczką.

Dziękują Panięciu pastuchy

nalawszy po gardła swe brzuchy,

Chwała Tobie Panie!