W wigilię wspomnienia Patronki górników wierni będzińskiej parafii pw. św. Barbary zgromadzili się na uroczystej Mszy św. pod przewodnictwem bp. Adama Śmigielskiego SDB.

Św. Barbaro - módl się za nami!

Ksiądz Biskup modlił się w intencji całej wspólnoty parafialnej. Uczestników Mszy św. odpustowej bp Adam Śmigielski umocnił Bożym słowem oraz dokonał poświęcenia witraży przedstawiających polskich świętych: św. Wojciecha, św. Stanisława, św. Andrzeja Boboli oraz św. Jadwigi Królowej. Podczas uroczystości parafialnej nastąpiło wprowadzenie do świątyni relikwii tychże świętych. Poświęcenia relikwiarzy oraz odnowionej monstrancji barokowej, nowego kielicha z wizerunkiem Świętej Rodziny i puszek dokonał Dostojny Celebrans.

Gejzery miłości

Pragnieniem proboszcza parafii, ks. kan. Stanisława Sarowskiego było, aby kościół św. Barbary w Będzinie stał się swoistym mauzoleum polskich męczenników, stąd podejmowane starania i obecności relikwii świętych polskich. - Chodzi o to, aby wiarą przodków wzmocnić współczesnych. Relikwie świętych, którzy jak gejzery tryskają miłością do Boga, Kościoła i Ojczyzny są nam tutaj bardzo potrzebne, aby na nowo ukazywać współczesnym jak święci walczyli, nieraz do przelania krwi, o Boże prawo, w trosce o morale. Dobrodziejom, ofiarodawcom, którzy z obfitości serca, w pokorze i skromności ofiarowali, to co mają Bogu na chwałę, Bogu w darze, z serca dziękuję - mówił podczas odpustowej Sumy Ksiądz Proboszcz.
Wspólnota w będzińskiej dzielnicy Koszelew została erygowana 1 września 1938 r. Jak wynika z historii istniejąca do dziś kaplica ku czci św. Barbary została urządzona w budynku zbornym i biurowym dawnej Kopalni „Paryż”, wybudowanym w 1890 r. przez Towarzystwo Włosko-Francuskie. W roku 1938 został on przystosowany do celów liturgicznych i służył jako kaplica. Rok 1982 dla parafii św. Barbary w Będzinie był przełomowy. Wówczas wspólnota przystąpiła do budowy nowego kościoła. Ówczesny administrator, ks. Władysław Barnaś, aby otrzymać zezwolenie na nową świątynię zmuszony został do podpisania pisma, skierowanego do władz miejskich, które mówiło, iż kościół św. Barbary zostanie zburzony, gdy powstanie nowa świątynia. Do tego jednak nie doszło. Nowy kościół został wzniesiony, a stara kaplica ocalała. W tym czasie bp Stanisław Nowak zmienił tytuł parafii i powstającej świątyni, erygując parafię pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa dekretem z 5 października 1987 r. Dekretem z 19 czerwca 1989 r., bp Stanisław Nowak ponownie powołał parafię św. Barbary przy dotychczasowej kaplicy św. Barbary. W latach 1987-89 kościół ten był kościołem rektorskim.

Zawiłości parafialne

Przez cały czas istnienia wspólnoty parafia była lokatorem Kopalni „Paryż”. Nie posiadała prawa własności, ponieważ przed wojną otrzymała budynek starej rachuby Kopalni „Paryż”, ale bez dokumentów. Ks. Stanisław Sarowski, proboszcz, który objął placówkę w 1989 r. od samego początku rozpoczął walkę o prawo własności. Sądy zdawały się nie mieć końca. Wreszcie w 2002 r. udało się wywalczyć księgę wieczystą. Wciąż trwa bój o kościół filialny pw. św. Barbary, który znajduje się na terenie parafii, przy ul. Siemońskiej 4a. Tylko częściowo udało się uzyskać prawo własności. Parafia stara się, aby prawo rzymskie było w tym względzie respektowane. Pięć lat temu udało się odzyskać salę katechetyczną, która znajduje się w sąsiedztwie kościoła parafialnego.

Doceniając pracę i cierpliwość

18 lat posługi duszpasterskiej ks. Sarowskiego to głównie porządkowanie spraw administracyjnych oraz ogromne zmiany wizerunku zewnętrznego i wewnętrznego parafialnych obiektów. Pośród wielu upokorzeń, długich dni spędzonych w sądach, doznając ludzkiej nienawiści i wrogości, walka o zwycięstwo Boga i Kościoła w tych czasach zdaje się osiągać apogeum. - Udało się przetrwać najcięższe chwile, wyprowadzić wiele trudnych spraw z przeszłości, a w dodatku zmienić oblicze tej parafii - zaznacza Ksiądz Proboszcz będzińskiej wspólnoty.
Prace materialne rozpoczęły się od wyburzenia wszystkich betonów przy ul. Koszelew, które były pozostałością szybu kopalnianego „Barbara”. Do stanu używalności doprowadzona została także kaplica św. Barbary na ul. Siemońskiej 4 a. Ołtarz główny w tej kaplicy wraz z figurą św. Barbary pochodzi z roku 1930. Całe prezbiterium zabite było deskami. Obecnie odgruzowano kaplicę. W kościele parafialnym natomiast 2 lata temu poddano gruntownej restauracji ołtarz główny, na którym odkryto datę 14 marca 1890 r. Przywrócono go do stanu pierwotnego. Uporządkowano teren, zamontowana został nowa brama wjazdowa. W kościele też niemal wszystkie sprzęty liturgiczne został wymienione na nowe. Powstał nowy ołtarz soborowy, zakupiono ławki, ambonkę, konfesjonał, stacje Drogi Krzyżowej, tabernakulum, witraże, a także dzwonnicę.
Mając na uwadze wszystkie inicjatywy na polu duchowym i materialnym ks. Stanisława Sarowskiego, doceniając jego benedyktyńską pracę, cierpliwość i spokój mimo trudnych sytuacji, jakie miały tutaj miejsce Biskup Ordynariusz podczas uroczystości odpustowej nadał mu tytuł kanonika.
- Niech świątynia, w której znajdują się cząstki Świętych stanie się dla Was pochyleniem nad życiem, ażebyśmy uświadomili sobie, iż u podstaw naszej historii są wspaniali ludzie, wielcy ludzie, którzy ponieśli śmierć za to, że zachowali wierność Bogu, że postawili Go na pierwszym miejscu. O nich nie zapomnieliśmy, czcią otaczamy ich cząstki, które przypominać będą także o wierności Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu - mówił bp Śmigielski.