Życzę waszemu miastu, a mogę powiedzieć w tym wypadku «naszemu miastu», w sposób szczególny życzę wielorakiego rozwoju, podejmowania różnych zadań” - tymi słowami ukazującymi ogromne przywiązanie do Częstochowy, zwrócił się do Rady Miasta 15 sierpnia 1991 r. Jan Paweł II przyjmując tytuł Honorowego Obywatela Częstochowy. Przywiązanie Jana Pawła II do Częstochowy i Jasnej Góry objawiło się podczas sześciu Jego pobytów wśród nas. W 3. rocznicę śmierci Papieża Polaka chcemy przypomnieć te piękne chwile w dziejach naszego miasta. Niech przesłanie Sługi Bożego Jana Pawła II wypowiedziane na Jasnej Górze i w Częstochowie pozostanie ważnym dziedzictwem dla przyszłych pokoleń częstochowian.

4-6 czerwca 1979 r.
„Gaude Mater Polonia”

„Pragnę w dniu dzisiejszym, przybywając na Jasną Górę jako pierwszy papież-pielgrzym, odnowić całe to dziedzictwo zawierzenia, oddania i nadziei, które tu tak wielkodusznie zostało nagromadzone przez moich braci w biskupstwie i rodaków. I dlatego zawierzam Ci, o Matko Kościoła, wszystkie sprawy tego Kościoła, całą jego misję i całą jego służbę w perspektywie kończącego się drugiego tysiąclecia dziejów chrześcijaństwa na ziemi... Ten Kościół cały, w świecie współczesnym i przyszłym, Kościół postawiony na drogach ludzi, ludów, narodów i ludzkości, ja, Jan Paweł II, jego pierwszy sługa, oddaję tutaj Tobie, Matce, i zawierzam z bezgraniczną ufnością” (Akt zawierzenia na Jasnej Górze, 4 czerwca 1979).
„Pragnę również wyrazić radość z tego, że ten Kościół częstochowski, który od początku swego istnienia jako diecezja znalazł się w granicach metropolii krakowskiej, mogłem jako dawny metropolita krakowski tak dobrze poznać, tak się z nim głęboko zespolić” (Przemówienie przed kościołem św. Zygmunta, 4 czerwca 1979 r.).

18-19 czerwca 1983 r.
„Pokój Tobie, Polsko, Ojczyzno moja!”

„Począwszy od 1382 r. staje Maryja wobec synów i córek tej ziemi, wobec całych pokoleń, i powtarza te same słowa. Na tej drodze Jasna Góra staje się szczególnym miejscem ewangelizacji. Słowo Dobrej Nowiny uzyskuje tutaj jakąś wyjątkową wyrazistość, a równocześnie zostaje jakby zapośredniczone przez Matkę. Jasna Góra wniosła w dzieje Kościoła na naszej ziemi i w całe nasze polskie chrześcijaństwo ów rys macierzyński, którego początki wiążą się z wydarzeniem Kany Galilejskiej... Chrystus obecny wraz ze swą Matką w polskiej Kanie stawia przed nami z pokolenia na pokolenie wielką sprawę wolności” (Homilia, 19 czerwca 1983 r.)

12-13 czerwca 1987 r.
„Do końca ich umiłował”

„Czuwaj! Czuwaj nad każdym sumieniem. I ucz nas czuwać! Ucz czuwać wszystkie sumienia na tej ziemi ojczystej. Niech nie poddają się słabości! Niech nie ulegają łatwiźnie! Niech nie stają się winni straszliwych grzechów. Niech żyją ze świadomością wszystkich Bożych przykazań, a zwłaszcza tego, które mówi: «Nie zabijaj!»” (Apel Jasnogórski, 12 czerwca 1987 r.)

14-16 sierpnia 1991 r.
„Otrzymaliście Ducha przybrania za synów”

„Tu, na tej ziemi, w tym kraju, w którym się znajdujemy, pokolenia żyją ze świadomością «czuwania» Matki. Stąd, z Jasnej Góry, czuwa Ona nad całym narodem, nad wszystkimi. Szczególnie w momentach trudnych, wśród doświadczeń i zagrożeń” (Apel Jasnogórski, 14 sierpnia 1991 r.).
„W szkole Maryi, która przewodniczy w wierze Ludowi Bożemu, winni wzrastać kapłani na miarę zbliżającego się XXI wieku. Z całym radykalizmem właściwym postawie Maryi stojącej pod krzyżem winni oni głosić ewangelię Jej Syna i świadczyć o niej życiem, wielkodusznie, bez najmniejszego kompromisu z duchem tego świata, czy też jakiegoś lęku” (Poświęcenie Seminarium, 15 sierpnia 1991 r.).

4 czerwca 1997 r.
„Chrystus wczoraj, dziś i na wieki”

„Jasna Góra jest tym miejscem, gdzie naród nasz gromadził się przez wieki, aby dać świadectwo swojej wierze i przywiązaniu do wspólnoty Kościoła Chrystusowego. Tu przychodziliśmy wiele razy prosić Maryję o pomoc w walce o dochowanie wierności Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, Kościołowi świętemu, jego pasterzom. Tu podejmowaliśmy zadania życia chrześcijańskiego. U stóp Pani Jasnogórskiej trwaliśmy wiernie przy Kościele, gdy był prześladowany, gdy musiał milczeć i cierpieć. Mówiliśmy zawsze Kościołowi «tak» i ta chrześcijańska postawa była aktem wielkiej do niego miłości. Kościół jest przecież naszą duchową matką” (Liturgia Słowa, Jasna Góra, 4 czerwca 1997 r.).

17 czerwca 1999 r.
„Bóg jest Miłością”

„Nie mogło zabraknąć na szlaku mej pielgrzymki do Ojczyzny jasnogórskiego sanktuarium. To miejsce jest tak bardzo drogie mojemu sercu i tak bardzo bliskie każdemu z was, drodzy bracia i siostry. Przyzwyczaiłem się, jak my wszyscy, przychodzić tutaj i przynosić Matce Syna Bożego i Matce naszej sprawy osobiste i rodzinne, jak również wielkie sprawy narodowe, tak jak to czynili przodkowie przez całe stulecia... Raduję się dzisiaj, że dane mi jest stanąć raz jeszcze na tym świętym miejscu, na tym szczególnym miejscu modlitwy i spojrzeć z bliska w Jasnogórskie Oblicze naszej Matki” (Rozważanie na Jasnej Górze, 17 czerwca 1999 r.).

Oprac. ks. mf