W związku z aktualną sytuacją w tzw. banku watykańskim, czyli Instytutu Dzieł Religijnych (IOR) do dymisji podali się jego dyrektor, Paolo Cipriani i wicedyrektor, dr Massimo Tulli – podało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej. Dymisja została przyjęta przez Radę Nadzorczą i komisję kardynalską, sprawującą nadzór nad Instytutem. Równocześnie zwrócono się do prezesa Rady Nadzorczej, Ernsta von Freyberga o przyjęcie tymczasowo funkcji dyrektora generalnego IOR, z natychmiastowym skutkiem. O tych decyzjach personalnych poinformowano Urząd Informacji Finansowej Państwa Watykańskiego oraz Komisję Specjalną, utworzoną 26 czerwca.

Jak podaje Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej dotychczasowa dyrekcja „banku watykańskiego” uznała, że dymisja będzie najlepiej służyła Instytutowi i Stolicy Apostolskiej. Von Freybergowi będą służyli pomocą jako wicedyrektor, Rolando Marranci oraz Antonio Montaresi jako Chief Operating Officer. Ta nowa funkcja oznacza osobę odpowiedzialną za umożliwienie efektywnego i skutecznego zarządzania poważnych zagrożeń i możliwości Instytutu. Marranci i Montaresi posiadają doświadczenie w tym zakresie w różnych bankach w USA, Wielkiej Brytanii i we Włoszech.

Ernst von Freyberg w imieniu Rady Nadzorczej podziękował dotychczasowej dyrekcji Instytutu Dzieł Religijnych za wykonaną pracę, zwłaszcza od 2010 roku, kiedy „bank watykański” podjął poważne wysiłki, by dostosować się do norm międzynarodowych obowiązujących w walce z „praniem brudnych pieniędzy”. Dodał, że obecnie konieczna jest nowa dyrekcja, by przyspieszyć rytm procesu przekształceń, zaś osiągnięty postęp jest w znacznej mierze owocem wsparcia organizmów zarządzających IOR i jego pracowników.

Watykańskie Biuro Prasowe poinformowało ponadto, że Rada Nadzorcza Instytutu Dzieł Religijnych rozpoczęła procedurę mającą na celu jak najszybsze nominowanie nowej dyrekcji IOR. Natomiast przewodniczący Rady Nadzorczej zlecił w maju dwojgu ekspertom, Elizabeth McCaul i Raffaele Cosimo udoskonalenie programu walki z procederem prania brudnych pieniędzy, śledztwo pod kontem ewentualnych przestępstw oraz relacji z klientami. Biorąc pod uwagę ich kompetencję i doświadczenie Ernst von Freyberg poprosił ich, aby byli doradcami ds. zarządzania Instytutem.

Instytut Dzieł Religijnych powstał w 1942 na życzenia Piusa XII, „aby strzec i zarządzać dobrami przekazywanymi lub powierzanymi Instytutowi przez osoby fizyczne lub prawne, a służącymi dziełom religijnym lub miłosierdzia”. Obecnie administruje on funduszami łącznej wartości ok. 7 mld euro, ma prawie 19 tys. klientów, w tym 5,2 tys. to instytucje katolickie, do których należy ponad 85 proc. zarządzanych funduszy, oraz 13,7 tys. osób, w tym pracowników watykańskich, duchowieństwo i siostry zakonne, jak również dyplomaci akredytowani przy Stolicy Apostolskiej.