Uczestnikami spotkania poświęconego słudze Bożemu ks. Wincentemu Granatowi byli: ordynariusz sandomierski bp Krzysztof Nitkiewicz, bp Edward Frankowski - uczeń ks. Granata, profesorowie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i innych uczelni katolickich, wspólnota sandomierskiego Wyższego Seminarium Duchownego, kapłani diecezjalni, siostry zakonne, studenci uczelni teologicznych, a także krewni, uczniowie i przyjaciele Sługi Bożego.

Dużo pisał, dużo mówił

O oddaniu, służbie i miłości sandomierskiego kandydata na ołtarze do Kościoła mówił na rozpoczęcie sympozjum bp Krzysztof Nitkiewicz: - Sługa Boży Wincenty Granat dużo pisał i mówił o Kościele. Porównywał go do budowli, która wznosi się ponad wszystkie czasy i granice ludów. Budowli, która istnieje w konkretnym momencie historii. W tamtych trudnych czasach, kiedy, podobnie jak dzisiaj, ludzie z kręgów polityki i posłuszne im media przedstawiały Kościół jedynie w sposób negatywny, kiedy starano się zniechęcić do niego ludzi, kiedy usiłowano podzielić wiernych i duchownych, ten Sługa Boży ukazywał prawdziwe oblicze Kościoła. Nauczał, że w społeczności Kościoła krążą zawsze prawda i dobro, które zstępują od Boga przez Chrystusa. Umacniał Kościół przez rozwijanie relacji między świeckimi i duchowieństwem.
Ksiądz Biskup określił następnie istotę posługi kapłańskiej Sługi Bożego: - Ktoś powiedział, że kapłan jest nieraz dla ludzi jedyną Ewangelią, którą przeczytali w swoim życiu. Ksiądz Granat był taką właśnie świętą księgą przez swoją pracę naukową. Był jednocześnie, jako pasterz Kościoła, konkretnym dowodem na to, że Kościół jest dla każdego otwarty i przyjazny, że kocha wszystkich bez wyjątku i mocą otrzymaną od Chrystusa uchyla człowiekowi nieba w sensie dosłownym i przenośnym.

Świętość codzienna

Podczas sympozjum, które prowadził ks. profesor dr hab. Zdzisław Janiec, postulator procesu beatyfikacyjnego ks. Wincentego Granata, referat na temat: „Idea wolności w personalizmie ks. prof. W. Granata” wygłosił ks. prof. dr hab. Stanisław Kowalczyk. Kolejne zagadnienie „Sługa Boży ks. W. Granat - świętość nadzwyczajna w zwyczajności” omówił ks. prof. dr hab. Walerian Słomka. S. Halina Szumił wystąpiła z referatem „Sługa Boży ks. W. Granat w świetle dokumentów operacyjnych Służby Bezpieczeństwa PRL”. Osobiste świadectwo o ks. W. Granacie pt. „Cierpliwy w służeniu Bogu i Ojczyźnie” przedstawił prof. dr hab. Piotr Gach, także p. Maria Wrzeszcz, redaktor Encyklopedii Katolickiej (KUL) opowiadała o rektorze ks. Wincentym Granacie - obrońcy prześladowanych studentów.
Zwieńczeniem spotkania była Msza św. pod przewodnictwem bp. Henryka Tomasika, ordynariusza radomskiego, odprawiona w kościele seminaryjnym św. Michała Archanioła. Homilię wygłosił ks. prof. dr hab. Krzysztof Guzowski, w której nakreślił drogę do świętości Sługi Bożego. - Świętość ks. Wincentego Granata przejawiała się w wierności Bogu w powszednim życiu i posłudze. Była to świętość codzienna i tu tkwi jej niezwykłość, a osoba Chrystusa była dla Sługi Bożego podręcznikiem w drodze do jej zdobycia. - Ks. Wincenty Granat to wzór serca mądrego i roztropnego, kochał Kościół, budował Go i dla Niego cierpiał - dodał bp Henryk Tomasik.

Oratorium

Na koniec, w gmachu Seminarium, zostało otwarte i pobłogosławione przez bp Krzysztofa Nitkiewicza Oratorium Sługi Bożego ks. Wincentego Granata. Wnętrze wypełniła wystawa zatytułowana „Przez prawdę do miłości”, którą opracowała Urszula Stępień, kustosz sandomierskiego Muzeum Diecezjalnego, a prace plastyczno-graficzne wykonał sandomierski artysta Marcin Cebula. Liczne fotografie, kopie dokumentów, ikonografia Sandomierza posłużyły tu do zobrazowania poszczególnych etapów życia i dzieła kandydata na ołtarze: dzieciństwa w Ćmielowie, nauki w szkole elementarnej, w Męskiej Szkole Filologicznej w Sandomierzu, studiów w tutejszym Wyższym Seminarium Duchownym, dalszej formacji podczas studiów specjalistycznych w Rzymie i święceń kapłańskich w sandomierskiej katedrze. Kolejne części ekspozycji ukazują ks. Granata jako prefekta szkół radomskich, profesora sandomierskiego Wyższego Seminarium Duchownego i wreszcie jako wykładowcę i rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W dziale zatytułowanym „Wciąż żyje w pamięci” umieszczono wspomnienia o ks. Granacie różnych osób oraz informacje na temat jego procesu beatyfikacyjnego, rozpoczętego w 1995 r. przez bp. Wacława Świerzawskiego. Wyeksponowano też pamiątki po Kapłanie wydobyte z grobu, m. in. sutannę, brewiarz oraz płytę pochodzącą z wcześniejszego grobowca, który znajdował się na Cmentarzu Katedralnym w Sandomierzu (obecnie nowy od roku jest w kościele seminaryjnym). Nie zabrakło też ważnych dokumentów czy listów, m. in. biskupa Piotra Gołębiowskiego na 50.lecie jubileuszu kapłaństwa ks. Granata, listy Prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego. Wśród pamiątek osobistych znalazło się Pismo Święte, brewiarze, różaniec, okulary, pióra do pisania. W wystrój Oratorium wkomponowano również ołtarz, przy którym ks. Granat sprawował liturgię jako kapelan Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu oraz zaaranżowano gabinet z jego biurkiem i maszyną do pisania, której używał. W pobliżu, w zabytkowej szafie znalazł się dorobek naukowo-pisarski Sługi Bożego oraz prace poświęcone jego osobie. Jak podkreślił pasterz diecezji ks. bp Krzysztof Nitkiewicz, oratorium służyć będzie m.in. katechizacji.