Prawie 1000 osób wzięło udział w jubileuszowej pielgrzymce chorych, cierpiących i samotnych do Matki Bożej Pocieszenia w kościele św. Stanisława w Czeladzi. 6 września przybyli chorzy na wózkach inwalidzkich, poruszający się o kulach, czy też dzięki pomocy opiekunów i rodzin z wielu parafii diecezji sosnowieckiej. Modlili się przy czczonym obrazie Matki Bożej Pocieszenia m.in. z parafii i Domów Pomocy z Będzina, Czeladzi, Dąbrowy Górniczej, Olkusza, Rogoźnika, Sosnowca, Targoszyc, Wojkowic Kościelnych i Żychcic. Sosnowiecki ordynariusz bp Adam Śmigielski SDB przypomniał, że "chory, biedny jest świętością".

Samotni i chorzy przybyli w jubileuszowej pielgrzymce do kościoła w Czeladzi, uczestniczyli we Mszy św. celebrowanej przez bp. Adama Śmigielskiego SDB wraz z kapłanami uczestniczącymi w pielgrzymce. Na zakończenie spotkania sosnowiecki Ordynariusz udzielił im specjalnego błogosławieństwa. Zaś podczas homilii przypomniał, że dla Kościoła, " biedny, nieszczęśliwy jest świętością". Napis łaciński takiej treści znajduje się na gmachu warszawskiej Caritas na Krakowskim Przedmieściu. Gospodarz miejsca ks. prał. Mieczysław Oset zachęcał przybyłych, aby przed Matką Pocieszenia czuli się jak kochane dzieci, otaczane macierzyńską opieką. Zdaniem sosnowieckiego Ordynariusza człowiek chory, biedny, samotny przeżywający tragedię bólu wymaga wiele troski otoczenia, rodziny i najbliższych. "W tej czeladzkiej świątyni u Matki Bożej Pocieszenia proszę, aby przybliżyła Wam obraz swojego Syna, którego objęła, kiedy zdjęto Go z krzyża, który cierpiał, który otwiera nam bramy tajemnicy cierpienia" - modlił się bp Śmigielski. Krzyż Chrystusa jest kluczem do zrozumienia sensu cierpienia człowieka. Ksiądz Biskup modlił się za cierpiących, samotnych, biednych i ludzi w podeszłym wieku, za przebywających w szpitalach diecezji sosnowieckiej, w domach opieki społecznej i za chorych księży.

Chrystus kładł ręce i uzdrawiał chorych. On przemawia do każdego cierpiącego i chorego. Przyszedł przecież "do tych, co źle się mają". Przyszedł głosić Ewangelię o Królestwie Bożym. Mocą uzdrowienia dotykał człowieka nie tylko w jego fizycznej słabości, ale przede wszystkim w sferze ducha. Jezus, jak to szczególnie pokazuje Łukasz Ewangelista, idzie do nękanych boleścią, co żyją z dala od Boga. Każdy człowiek niesie swój krzyż. "Dla mnie osobiście - mówił Ksiądz Biskup - prawdziwymi rekolekcjami są wizyty w szpitalach. Kiedy idę od sali do sali, od oddziału do oddziału i spotykam z ludzkim cierpieniem w oczach młodych ludzi, malutkich dzieci, czy starszych. Naznaczeni cierpieniem przeżywają trudne sytuacje". Jednak niemożliwe jest cierpienie dla samego cierpienia. Człowiek musi zrozumieć sens cierpienia w kontekście Chrystusowej męki i zmartwychwstania. "Przychodzimy przed tron Matki, aby spojrzeć, jak Bóg stał się jednym z nas, jak Chrystus cierpiał, był prześladowany, przeszedł gehennę ludzkiego upokorzenia. Przeżył, co to jest wdzięczność i niewdzięczność. Najbliżsi uczniowie opuścili Go. Piotr zaparł się Go, kiedy trzeba było wyznać prawdę. Cierpiący człowiek musi spojrzeć poza krzyż, na zmartwychwstanie, wówczas jest zdolny do zrozumienia sensu swego cierpienia. Pięknie wyjaśnia sens ludzkiego bólu i dramatu cierpienia modlitwa jednego z amerykańskich sportowców, który uległ wypadkowi i sparaliżowany resztę życia spędził na wózku inwalidzkim. "Prosiłem Boga, abym mógł spełniać ambitne zamierzenia, a On uczynił mnie słabym, abym zachował pokorę. Modliłem się o zdrowie, abym mógł dokonywać wielkich dzieł, a On dał mi cierpienie, abym mógł lepiej zrozumieć, czym jest zdrowie. Prosiłem Go o bogactwo, abym mógł mieć wszystko, a On pozostawił mnie w ubóstwie, abym nie stał się egoistą. Prosiłem Go o władzę, aby ludzie mnie potrzebowali, a On zesłał mi upokorzenie, abym to ja ich potrzebował. Prosiłem Boga o wszystko, abym mógł cieszyć się życiem, a On pozostawił mi życie, abym mógł cieszyć się wszystkim... Panie, nie dałeś mi tego, o co prosiłem, ale dałeś mi wszystko, czego potrzebowałem. I to jakby wbrew mojej woli".