Po raz pierwszy przyszło mi brać udział w kościelnej uroczystości inaczej niż zwykle, nie w konfesjonale, nie przy ołtarzu, a przy radiowym mikrofonie. 3 maja wraz z ks. Rafałem Zendranem komentowaliśmy bowiem w diecezjalnym Radiu Plus na Zachodzie rokitniańskie uroczystości wyniesienia do godności bazyliki mniejszej sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej.

Minor, czyli - mniejsza

Jest godz. 9.00, gdy przyjeżdżam do Rokitna. Technicy jeszcze przygotowują sprzęt, instalują kable, sprawdzają łącza i mikrofony. Wszystko po to, by móc płynnie łączyć się z gorzowskim studiem, porozmawiać z gośćmi przy polowym ołtarzu, na żywo skomentować sprawowaną przed naszymi oczami Liturgię. Póki co, idę do kościoła. Nad głównym wejściem błyszczą złote litery "Basilica minor" ogłaszające wszem i wobec, że przekraczają właśnie próg bazyliki. Nad napisem papieski herb, znak szczególnych przywilejów i szczególnej łączności z Ojcem Świętym.

Bazylika pełna już jest ludzi. Przed chwilą rozpoczęła się Msza św., której przewodniczy bp Edward Dajczak. O Maryi mówi jak o Matce, o Rokitnie - jak o Jej domu. To już druga Eucharystia poprzedzającą główną uroczystość. O północy, na zakończenie czuwania, z pielgrzymami, którzy już wczoraj przybyli do Rokitna, modlił się bp Paweł Socha.

Po Mszy św. instalujemy się w naszym polowym studiu. Brzmi szumnie, a to po prostu dwa mikrofony na jednonogim stoliczku i słuchawki na uszach. Przy pierwszym połączeniu informujemy, co aktualnie dzieje się w sanktuarium. Pielgrzymów jest już coraz więcej, trudno jednak wyrokować ilu, bo rozproszyli się po całym terenie sanktuarium. Część poszła w Drodze Krzyżowej. Mimo słuchawek na uszach docierają do nas niezwykle żarliwe rozważania prowadzone przez członków duszpasterstwa trzeźwości. Nad Rokitnem rozlega się silny głos ks. Henryka Grządko. Ks. Rafał opowiada słuchaczom, co już było, a co jeszcze się wydarzy.

O polityce w cieniu bazyliki

Atmosfera robi się coraz gorętsza. I to nie tylko ta duchowa. Słońce zmusza nas do ucieczki z naszymi mikrofonami pod daszek. W obliczu inwazji meszek wśród pielgrzymów coraz większa solidarność. Dzielą się kremami, maściami, sprejami, by nie dać się pokąsać.

W kolejnym łączeniu na żywo rozmawiamy z ks. Zbigniewem Kobusem, naszym specjalistą od liturgii. Pytam, czym jest bazylika, jakimi cieszy się przywilejami i jakie ciążą na niej obowiązki. Ks. Kobus wyjaśnia, że bazylika to pierwotnie typ budowli, budynek użyteczności publicznej, a w końcu uprzywilejowany przez Stolicę Apostolską kościół. Ogłoszenie naszego sanktuarium bazyliką, to nie tylko włączenie jej do ekskluzywnego grona, ale także określone wymagania. "Tutaj - mówi ks. Kobus - bardziej niż gdzie indziej ma się rozwijać refleksja nad papieskim nauczaniem".

Z naszego zaimprowizowanego stanowiska widać kleryków powtarzających jeszcze niektóre czynności w prezbiterium. Przed nami rozstawia się schola Ruchu Światło-Życie, która towarzyszyć będzie Liturgii. Wikariusz ks. Józef Tomiak wita pielgrzymów, przypomina o planie uroczystości i wpisaniu się grup na listę, zachęca do spowiedzi. Przy ambonie staje ks. kan. Tadeusz Kondracki - kustosz sanktuarium i opowiada dzieje rokitniańskiego przybytku Maryi. Historia przeplatana jest maryjnymi śpiewami.

My tymczasem gościmy przy naszym radiowym stanowisku pana senatora Waleriana Piotrowskiego - senatora RP I i II kadencji. Rozmawiamy o związkach Rokitna z polityką. Pan Senator opowiada najpierw, jak tutaj, w Rokitnie właśnie, rodziła się inicjatywa prawnej ochrony życia poczętego. Potem, nawiązując do trzeciomajowej uroczystości, dotykamy współczesnych kontekstów politycznych: zbliżających się wyborów samorządowych, debaty o wejściu do Unii Europejskiej. - Co weźmiemy ze sobą w naszym wianie do zjednoczonej Europy? - pytam, nawiązując do książki prof. Marii Janion Do Europy? Tak, ale tylko z naszymi umarłymi. - Z naszymi umarłymi i z naszymi żywymi - odpowiada mec. Piotrowski.

Kończą się przygotowania do Liturgii. Za chwilę rozpocznie się transmisja na żywo.

Miejscowość niewielka, sława ogromna

Podczas gdy do ołtarza zbliża się celebra, przypominamy wymowę rokitniańskiego wizerunku. "W imię Ojca i Syna..." - rozpoczyna Mszę św. abp senior Marian Przykucki ze Szczecina. Słowa powitania wygłosi za chwilę bp Adam Dyczkowski. Mówi najpierw o niezwykłej sławie Maryi z rokitniańskiej ikony, która dotarła nawet do króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego. "Król oczarowany pięknem naszej Patronki zabrał Ją ze sobą na wojenną wyprawę - mówi Biskup Adam. - Wędrówka obrazu wśród buntowników potrafiła uciszyć nawet najbardziej zbuntowanych. To Matka Boża Cierpliwie Słuchająca nie dopuściła do rozlewu bratniej krwi". Ksiądz Biskup wspomina następnie tysiące pielgrzymów, którzy przez wieki przybywali tutaj, by wypraszać łaski. "Dlatego - wzywa Biskup - winniśmy ogromną wdzięczność naszemu ukochanemu Ojcu Świętemu, że nadał kościołowi rokitniańskiemu ten zaszczytny tytuł bazyliki mniejszej". Po akcie pokutnym do ambony zbliża się ks. inf. Mieczysław Marszalik - kanclerz kurii, by odczytać watykański dokument nadający kościołowi w Rokitnie czcigodny tytuł bazyliki mniejszej. Po odczytaniu dekretu na placu rozlegają się oklaski. Spontaniczna radość ogarnia pielgrzymów. Już za chwilę śpiewamy uroczyste, dziękczynne Gloria.

Liturgia toczy się swoim torem. Kolejno do ambony podchodzą lektorzy, kantor, diakon. Homilię wygłasza nasz dawny metropolita szczeciński - abp Marian Przykucki ze Szczecina. Mówi z przejęciem, lekko drżącym z racji wieku i zapewne emocji głosem. Przypomina zebranym o wiekowych związkach Maryi z polskim narodem, o randze, jakie od ponad 300 lat ma rokitniańskie sanktuarium: "Jak Jasna Góra dla całej Polski - mówi abp Przykucki - tak dla terenów Wielkopolski, Pomorza Zachodniego i ziemi lubuskiej, przez całe wieki miejscem pielgrzymowania była niewielka miejscowość kryjąca w swej świątyni cudowny obraz Matki Bożej, zwanej Matką Bożą Rokitniańską lub Matką Bożą Cierpliwie Słuchającą".

Po modlitwie wiernych do ołtarza zbliżają się delegacje poszczególnych parafii, stowarzyszeń, grup zawodowych z ofiarnymi darami. Ksiądz Wikariusz wywołuje wszystkich po imieniu, by nikt nie poczuł się pominięty w tym swoistym maryjnym apelu. Milknie także nasz komentarz, tak by i nasi słuchacze mogli usłyszeć imię swej własnej parafii.

Plac z kolumnadą

Po zakończeniu Liturgii pozostał tylko jeszcze jeden akt - poświęcenie pamiątkowej tablicy. Gdy procesja zbliża się do przedsionka kościoła, rozlega się tekst modlitwy błogosławieństwa: "Spraw, prosimy Cię wszechmogący Boże, aby Twoi wierni, którzy z tego miejsca w modlitwie z ufnością będą wzywać opieki Najświętszej Maryi Panny, znajdowali siłę do dobrych czynów".

Zanim skończymy transmisję, udaje się nam zaprosić do polowego studia bp. Pawła Sochę, jednego z najczęstszych chyba rokitniańskich pielgrzymów. Z perspektywy minionych 30 lat Biskup Paweł opowiada, jak Rokitno pięknieje, jak coraz więcej przyciąga do siebie ludzi, jak coraz więcej łask otrzymują tutaj wierni przez Maryję. Mało kto wie, że w powojennych planach administratora ks. E. Nowickiego miała tutaj być "Zachodnia Częstochowa" z kolumnadą i placem dla pielgrzymów, wzorowanym na Placu św. Piotra. "Placu z kolumnadą nie ma - mówi Biskup Paweł - ale sanktuarium jest coraz piękniejsze". Dla Biskupa Pawła Rokitno to sanktuarium ciszy, choć dzisiaj - jak przyznaje - ciszy w Rokitnie niewiele, ale takie jest prawo świętowania.

Rozmową z Biskupem Pawłem kończymy bezpośrednią transmisję z Rokitna. Jak to się zwykło w takich sytuacjach mówić - "Głos oddajemy do studia...". A tam od rana czuwa już Anna Pławska. Liturgia skończona. Zanim pielgrzymi rozjadą się, mają teraz czas na modlitwę prywatną, posiłek, odpoczynek. W Rokitnie robi się nieco piknikowo, ale to nikogo nie gorszy. Przecież najlepiej biesiaduje się u Matki.