Z powodu długotrwałych opadów wiosną 1996 r. oraz w roku następnym
doszło do poważnego uszkodzenia Kopca Józefa Piłsudskiego w Krakowie.
Na skutek wielkiego nasączenia gruntu wodą ziemia zaczęła się osuwać.
Uszkodzenia te objęły obszar 70% Kopca. Zabezpieczeniem i odbudową
Kopca zajął się istniejący od 1980 r. Komitet Opieki nad Kopcem Józefa
Piłsudskiego. Komitet, pod przewodnictwem dr. Jerzego Bukowskiego,
od wielu lat zabiega o pieniądze potrzebne na ratowanie Kopca. Honorowy
patronat nad Kopcem przed ośmiu laty objął Sejm. Stąd też Komitet
spodziewa się konkretnego wsparcia finansowego na ukończenie prac.
Ponadto Komitet ma nadzieję, że wsparcie nadejdzie również od właściciela
Kopca, czyli gminy Kraków, od Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków
Krakowa oraz Funduszu Ochrony Środowiska, a także od sponsorów i
darczyńców... Według optymistycznych prognoz, zakończenie prac przewiduje
się na koniec 2002 r.
Kopiec Józefa Piłsudskiego, zwany Mogiłą Mogił, Kopcem
Wolności albo Niepodległości, jest najmłodszym, ale za to najwyższym
spośród wszystkich krakowskich kopców i wznosi się na wysokość 38
m, posiada powierzchnię ok. 1 hektara, u podstawy ma średnicę 111
m, a u szczytu 85 m. Inne kopce mają wysokość: Wandy - 14 m, Krakusa
- 16 m, Kościuszki - 34,1 m. Kopiec Piłsudskiego, według projektu
architekta Franciszka Mączyńskiego, zaczęto sypać 6 sierpnia 1934
r. na Sowińcu, w przepięknym zakątku Lasku Wolskiego (358 m n.p.m.)
z okazji 20. rocznicy wymarszu z krakowskich Oleandrów Pierwszej
Kompanii Kadrowej Strzelców oraz dla uczczenia czynu zbrojnego I
wojny światowej. Budowa Kopca trwała 3 lata. W 1935 r., po śmierci
marszałka Józefa Piłsudskiego, postanowiono nazwać Kopiec jego imieniem.
Do 1939 r. złożono w nim ziemię z pól bitewnych, ze wszystkich pobojowisk
polskich żołnierzy z I wojny światowej, a także z innych pobojowisk
na świecie, na których ginęli Polacy, walcząc o wolność i niepodległość
ojczyzny. Stąd też jego nazwa - Mogiła Mogił. Szczyt Kopca zwieńczono
granitem, na którym wyryto krzyż legionowy.
Kopiec w nienaruszonym stanie przetrwał II wojnę światową.
Po wojnie władze komunistyczne przystąpiły do systematycznego niszczenia
Kopca. Zniknął on z planów Krakowa. Nazwa została wycofana przez
cenzurę w prasie i w innych wydawnictwach. Zalesiono zbocze Kopca
i otaczającą go polanę. Drzewa zasłoniły Kopiec, a ich korzenie rozsadzały
masę ziemną, która zaczęła się osuwać. W 1981 r. ze społecznej inicjatywy
powstał Komitet Opieki nad Kopcem Piłsudskiego, który podjął dzieło
jego odbudowy. W latach 1981-85 na Kopcu złożono ziemię z 95 miejsc
martyrologii polskiej z okresu 1939-1945. Po 1990 r. do ratowania
Kopca przyłączyły się władze miejskie i państwowe. Ulewne deszcze
w 1996 r. do takiego stopnia rozmiękczyły Kopiec, że ziemia zaczęła
się osuwać na znacznym obszarze wyremontowanych wcześniej zboczy.
Żeby uratować Kopiec, trzeba było natychmiast podjąć remont generalny
obiektu. Projekt odbudowy tego nietypowego ziemnego obiektu przygotowali
inżynierowie z AGH. Prace polegają na utwardzeniu podłoża na przedpolu
Kopca, wymianie upłynnionego gruntu i zastąpieniu go innym materiałem
- klińcem, a także na pokryciu powierzchni specjalną siatką i wysianiu
trawy. Dotychczas wykonano już 60% zaplanowanych robót. Aby zakończyć
prace, potrzeba jeszcze 2 mln zł.
Z okazji jubileuszu 20-lecia powołania przy Towarzystwie
Miłośników historii i Zabytków Krakowa społecznego Komitetu Opieki
nad Kopcem Józefa Piłsudskiego w sali wystawowej Biblioteki Jagiellońskiej
otwarto wystawę 20 lat przy Kopcu. Eksponaty zebrane na wystawie
przedstawiają historię Kopca, obrazują jego wznoszenie i ratowanie.
Na wystawie wyeksponowano również dokumenty i pamiątki związane z
osobą patrona Kopca - marszałka Józefa Piłsudskiego.
Pomóż w rozwoju naszego portalu