0 W przededniu uroczystości 3 maja zgromadziliśmy się na Jasnej Górze, w Kaplicy Cudownego Obrazu, przy ołtarzu Ojczyzny, aby modlić się w intencji rychłej beatyfikacji sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego i jednocześnie uroczyście rozpocząć Sympozjum poświęcone dziedzictwu Prymasa Tysiąclecia.
W drodze na Jasną Górę, przed bramą wejściową, każdy z nas mijał pomnik Księdza Kardynała. Być może, gdy ktoś po raz pierwszy zobaczy tę klęczącą postać, zadziwi się. Wielki Prymas, wielki kaznodzieja, interrex - zachowany w naszej pamięci jako człowiek, dla którego Jasna Góra była amboną Polski i świata - ten wielki mąż Boży i mąż stanu zostaje pokazany w Pomniku Pokory - jako monumentalna postać klęcząca u bram jasnogórskich. Trwający proces beatyfikacyjny pomaga nam zobaczyć w Prymasie Tysiąclecia człowieka wielkiej modlitwy, wielkiej pobożności, tej właśnie pobożności klęczącej. Nigdy nie mieliśmy wątpliwości, co do oddania się kard. Wyszyńskiego samemu Bogu i Matce Bożej, jak mówi jego zawołanie biskupie: "Soli Deo" - Samemu Bogu. Ale ta postawa na kolanach przemawia do nas wyraźnie właśnie przez ten pomnik. Postawa miłowania Matki Bożej, i to szczególnie tutaj, na Jasnej Górze, jest bardzo dobrze oddana właśnie w tym pomniku. Jak to powiedział dzisiaj w słowie wstępnym o. dr Jan Pach, cytując słowa kard. Wyszyńskiego, ten wierny Sługa Boży pragnął być stale obecny w Kaplicy Jasnogórskiej, nawet gdyby go wszyscy potrącali. To słowa testamentalne, które Prymas Tysiąclecia wypowiadał leżąc na łożu śmierci, przenosząc się duchem tutaj, na Jasną Górę, z którą tak bezgranicznie był związany.
Jeżeli wielki Papież Jan Paweł II z rodu Polaków powiedział, że trzeba przychodzić na Jasną Górę, przykładać ucho do murów i słuchać, jak bije serce Narodu w Sercu Matki, to właśnie Wielki Prymas Tysiąclecia był pierwszym człowiekiem, który tak bardzo mocno nasłuchiwał, co mówi Maryja, Matka Jasnogórska. A mówi, jako Królowa Polski, do całego Narodu i do każdego z nas indywidualnie, osobiście. Myślę, że warto zauważyć, iż Naród polski, w ciągu wieków doświadczany okrutnie, raz po raz otrzymywał jakieś jasne światło, które wskazywało drogę ocalenia. Czyż takim światłem dla Narodu w czasach zniewolenia, w czasach bardzo trudnych, gdzie naprawdę nie wiadomo było, co robić, jak postępować - nie był kard. Wyszyński?
Dzisiaj możemy mówić o Polsce różne rzeczy. Ale nasza ocena będzie bardziej rzetelna, gdy spojrzymy na sytuację w krajach ościennych, gdzie do niedawna panował komunizm. Zauważmy, jak wielkie jest spustoszenie bolszewickie - i od strony materialnej, i od strony duchowej. Jak ogromne są te rzesze dzieci i starszych, choćby we Lwowie, podbiegających do polskich turystów i błagających o danie czegokolwiek. Na każdym kroku widać biedę, zniszczenie kultury oraz wszystkiego, co wielkie i wartościowe. Ale najgorsze jest zniszczenie człowieka - okrutny alkoholizm i inne plagi, a przede wszystkim zniewolenie duszy.
My, Polacy, Bogu dzięki, otrzymaliśmy światło, jakim był Prymas Tysiąclecia. Przez swoją bohaterską postawę udało mu się ocalić Polskę, bo ukochał to, co Polskę stanowi, i to wszystko oddał tutaj, na Jasnej Górze, Matce Bożej.
I potem przyszło następne światło dla Polski i świata - Jan Paweł II. To także dar Opatrzności. Pewnie sobie nikt z nas już nie wyobraża sytuacji Kościoła i świata bez Jana Pawła II - Papieża Polaka na rzymskiej stolicy. Możemy dzisiaj cieszyć się, że Bóg znów przyszedł do naszego Narodu, a w osobie Papieża - do całego świata, aby pokazać nowe światła, nowe perspektywy. I choć szatan szaleje szczególnie tam, gdzie powstają wielkie dzieła Boże, to jednak ufam, że Bóg te światła zaniesie na cały ziemski glob, i nastąpi nawrócenie, tak iż trzecie tysiąclecie stanie się epoką ludzi świętych, czego tak bardzo pragnie Papież Polak. Wolą Boga bowiem jest, żeby wszystko prowadzić ku górze, ku niebu, do Chrystusa Zmartwychwstałego, i w Nim wszystko odmieniać, aby wszystko zostało przebóstwione. W to musimy wierzyć i w tym trzeba pokładać ogromną nadzieję. O to trzeba się modlić tutaj, w tym cudownym miejscu - na Jasnej Górze.
Zwróćmy jeszcze uwagę na szczególne działanie Opatrzności w odniesieniu do Narodu polskiego. Teraz, gdy chwieje się tyle spraw w naszej Ojczyźnie, gdy nie bardzo wiemy dokąd i za kim iść - zostaje nam dany Rok Kardynała Stefana Wyszyńskiego, i to uchwalony przez Sejm RP. A więc misja Wielkiego Prymasa zostaje zauważona przez najwyższą władzę państwową. Opatrzność Boża wskazuje nam drogi, którymi mamy iść w lepszą przyszłość. Nie możemy nie zobaczyć łaskawości Bożej, nie możemy przeoczyć, że to sam Bóg daje nam kolejne światła.
Rok Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Rok, w którym tak bardzo przybliżamy się do jego beatyfikacji. Rok, w którym wielu ludzi otrzymuje ogromne łaski za pośrednictwem Sługi Bożego. Rok, w którym my wszyscy otrzymujemy tę łaskę, że możemy odczytać Prymasa Tysiąclecia na nowo. Widzimy Księdza Prymasa nie tylko jako wielkiego hierarchę i wielkiego kaznodzieję, ale jako pokornego sługę, który klęczy tutaj, pod Jasną Górą, i mówi nam: Narodzie polski, uklęknij przed Bogiem! Narodzie polski, pamiętaj, że trzeba się modlić na kolanach, pielęgnując pobożność maryjną. Przychodź na Jasną Górę, do narodowego sanktuarium, wiernego Bogu i Ojczyźnie!
Dzisiejsze Sympozjum, zorganizowane przez Przeora Jasnej Góry i Jasnogórski Instytut Maryjny, to wielka szansa sięgnięcia do dziedzictwa Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Jak dobrze, że to Sympozjum odbywa się na Jasnej Górze. Tu bowiem jest dom Matki i zarazem dom Księdza Prymasa. On tutaj, do tej Matki, tak chętnie przybywał, bo w domu Matki człowiek czuje się zawsze najlepiej, najspokojniej, najbezpieczniej. Ale też w domowych progach rodzą się najgłębsze, najszczersze i twórcze myśli. Chcielibyśmy, aby zarówno modlitwa o beatyfikację, jak i te zamyślenia, które zostaną przekazane w postaci wykładów, referatów i świadectw ludzi tak bardzo bliskich Księdzu Prymasowi - żeby to wszystko razem stanowiło pokarm dla naszego Narodu, pokarm dla ludzi, którzy będą o tym w przyszłości czytać, a teraz, na bieżąco, będą słuchać dzięki posłudze Radia Jasna Góra.
Wyrażam wdzięczność Ojcom Paulinom za to, że zorganizowali Sympozjum i zebrali nas tutaj, w domu Matki, a zarazem w domu Prymasa Tysiąclecia. Dziękuję wszystkim, którzy modlą się razem z nami dzisiaj u Matki Bożej w Cudownej Kaplicy.
Patrzymy na Ciebie, Sługo Boży Stefanie Kardynale Kościoła Rzymskiego! Jesteśmy z Tobą na klęczkach! Chcemy Cię naśladować w pokornej modlitwie i prosić, byś oświecił nasz Naród! Byś pomógł nam znaleźć mężów Bożych, którzy w chwilach trudnych pokażą właściwe drogi. Wiemy jedno, Księże Prymasie, że z nieba błogosławisz nam wszystkim i nadal troszczysz się o dobro Ojczyzny. Wypraszaj dla Narodu polskiego nowe światła - światła nowego tysiąclecia, które będą prowadzić naszą Ojczyznę ku Bogu, a zarazem ku temu, co dobre, sprawiedliwe, uczciwe i co razem nazywa się cywilizacją miłości. Amen.