W archidiecezji łódzkiej w 17 świątyniach trwają rekolekcje ewangelizacyjne, prowadzone przez różne wspólnoty. W parafii Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Michała Archanioła w Łasku spotkania rekolekcyjne animują członkowie Ruchu Światło – Życie.

Drugiego dnia rekolekcji spotkanie oparte było wokół ewangelicznego motywu światła. - Bóg będzie tak działał, że jeśli przed nim staniemy z żywą wiarą, będziemy o coś prosili, Bóg sprawi tak, że się uda, nawet jeśli wcześniej warunki wskazywały inaczej. Pan Bóg stwarza tak okoliczności, by było to do zrobienia. Tak działa Bóg. Wszystko zaczyna się od wiary i modlitwy (…) Dzisiejsza Ewangelia mówi o świetle, które rozświetla ciemność. I dziś będzie ono obecne z nami. Będzie nas prowadzić przez ten dzień, jest po to by świecić i służyć innym. Kościół ma charakter misyjny, ma wyjść do ludzi i pokazać im Chrystusa. Może przez to co mówię, przez moje czyny, tam gdzie mieszkam, pracuje mam być misjonarzem? Nie muszę szukać specjalnej okazji ku temu. To nie jest tylko praca i zajęcie dla kogoś kto czuje, że chciałby ewangelizować. Każdy ochrzczony musi to czuć, musi się w nim rodzić pragnienie, by się dzielić swoją wiarą. Nawet jeśli uważasz, że nie masz co powiedzieć, ale tu jesteś, to już możesz się tym dzielić! Właśnie jest ktoś, kto tego potrzebuje, mojego uśmiechu, to że zagadam do kogoś, podniosę papierek. To już będzie coś.

Może w jakimś momencie my sami potrzebujemy podniesienia, musimy przylgnąć do Pana Boga. Bierzemy to z Kościoła, który wyposaża nas we wszystkie narzędzia, byśmy mieli na to siłę! Czasem trzeba wrócić do modlitwy, kontemplacji, rozmowy z Bogiem. I dziś chcemy to robić, chcemy wrócić do Pana Boga, odnowić to co być może jest w nas zasłonięte. Rekolekcje są od tego, by odkopać to, co jest ukryte głęboko w naszych sercach. Chciejcie się otwierać na spotkanie z Bogiem, dajcie mu się zaskoczyć! – zachęcał ks. Maciej Chodowski.

Po mszy świętej był czas na świadectwa osób żyjących w charyzmacie Ruchu Światło – Życie. O życiu w zgodnym małżeństwie odpowiedzieli małżonkowie z ponad 20-letnim stażem. - Decyzja „kocham Cię” była tą decyzją do bycia szczęśliwym! Dziś, gdybym mógł, to bym wybrał małżeństwo jeszcze raz! Od kilkunastu lat nie kłócimy się! Można tak się wychowywać wzajemnie, żeby się nie kłócić. Jak to zrobić na co dzień? Dbać o siebie nawzajem. Jeśli się pokłóciłem, mówiłem "Przepraszam to moja wina!". Należy także obgadać wszystkie rzeczy, żeby nauczyć się wzajemnie ze sobą rozmawiać jak kumple, jak przyjaciele, jak małżonkowie. Możesz dojść do takiego momentu, kiedy można żyć w małżeństwie w harmonii. Zyskaliśmy pewność, że nie ma sprawy, w której nie bylibyśmy razem! – mówili zgodnie Marta i Jarek. I na zakończenie podali swoją definicję miłości: „Miłość to decyzja. Kochać to znaczy tak czynić dla tego drugiego, żeby mu się chciało przy mnie żyć!” – zakończyli świadectwo małżonkowie.

Poszczególne świadectwa przeplatane były pieśniami. Artur mówił o nawróceniu. - Dlaczego skoro Bóg nas kocha, to doświadczamy złych rzeczy? Jedyne wyjście to uznać Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. I jemu oddać swoje życie – przekonywał oazowicz. Ostatnim było świadectwo kleryka łódzkiego seminarium duchownego. - Jak ja mam kochać kiedy jestem tak bardzo odrzucony? Tak bardzo osądzony niesłusznie? Tak zdradzony? Jak kochać jak tak boli? Jak kochać kiedy ktoś wyrządza mi taka krzywdę? Jak mnie mają kochać? Jak kochać, gdy ktoś za moim plecami robi mi pod górkę? Jak kochać kiedy ktoś kłamie? Odpowiedź daje katechizm kościoła katolickiego: „Miłujcie się wzajemnie tak jak ja was umiłowałem". To jest prawdziwa wolność, której wzorem jest ten krzyż. On całkowicie oddał się za nas. Stańmy pod krzyżem i zobaczmy jak z Jezusa szydzono. I pomyślmy o jego ostatnich słowach: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią” – mówił kleryk. Następnie był czas na adorację krzyża opartej o słowa Hymnu do Miłości Świętego Pawła. Po nich każdy obecny w świątyni mógł podejść do leżącego na środku świątyni krzyża i dobijając młotkiem ogromne gwoździe, oddać Jezusowi swoje zmartwienia i chwilę w ciszy adorować krzyż. Spotkanie rekolekcyjne zakończył Apel Jasnogórski i błogosławieństwo.