Przez Unię Europejską przelewa się nadal potężna fala protsestów przeciwko nadmiernemu opodatkowaniu podatkiem akcyzowym benzyny i oleju napędowego. Protesty, blokady i manifestacje ogarnęły Belgię, Grecję, Hiszpanię, Austrię i Niemcy... Istotne jest, że protestujący nie dają się już nabierać na obietnice "obniżenia cen benzyny", ale żądają konkretnie: obniżenia podatku akcyzowego, jakim obłożona jest benzyna. Przypomnijmy, że akcyza na benzynę w krajach UE waha się od 70-80% (tyle jest tego podatku w cenie!). Socjalistyczne i socjaldemokratyczne w większości rządy krajów UE zaproponowały protestującym swoiste przekupstwo: nie chcą obniżać podatku akcyzowego od paliw, ale chcą zwracać firmom transportowym część kosztów albo przyznać im "tanie kredyty"... Patrząc na te propozycje z punktu widzenia gospodarczego - oznacza to, że rządy te chcą przekupić transportowców pieniędzmi, zabranymi wszystkim pozostałym użytkownikom samochodów... Taka doraźna, krótkowzroczna polityka i tak jednak wcześniej czy później uderzy nie tylko w transport: napędzi ceny, inflację, drożyznę... Rozumieją to dobrze przedsiębiorcy i pracownicy transportu, ale nie rozumie ( czy może: nie chce przyjąć do wiadmości...) brukselska administracja i lewicowe rządy.

Problem nieobcy i w Polsce: wszak i u nas podatki, jakimi obłożona jest benzyna stanowią grubo ponad 60% jej ceny detalicznej... Czy i nasze rządy będą równie uparte, bardziej dbałe o interesy biurokracji, niż pomyślność gospodarki? Ograniczanie biedy?... Boć przecież trudno " walczyć z biedą", jeśli gospodarka w stagnacji, lub gdy kurczy się...

Tymczasem grupa posłów, tak z AWS jak SLD (związana z centralami związkowymi) postuluje skrócenie tygodnia pracy. Warto więc zwrócić uwagę, że podobne rozwiązanie przyjął przed rokiem rząd francuski (gdzie socjaliści rządzą wespół w komunistami): skrócono czas pracy nie obniżając pensji, zmuszając w ten sposób pracodawców do uzupełnienia zatrudnienia. Jednak ta czysto administracyjne metoda " walki z bezrobociem" przyniosła żałosne skutki: wprawdzie zatrudnienie chwilowo wzrosło, ale wzrosły i koszty pracy. Zaraz też zatrudnienie zaczęło szybko spadać, bo wielu przedsiębiorców nie wytrzymało tych kosztów. Nieodłącznym skutkiem takiego administracyjnego "gmerania" przy gospodarce stał się wzrost inflacji, który najboleśniej uderza w najbiedniejszych.

Czy więc skopiujemy niedobre rozwiązanie francuskich socjalistów i komunistów (dlatego, że "tak robią w Unii Europejskiej") - czy raczej pójdziemy własną drogą? Na przykład: podnoszenia wydajności pracy i obniżania podatków? To "i" jest bardzo ważne!