Pielgrzymowanie na Jasną Górę, zwłaszcza piesze, jest intensywnym przeżyciem religijnym. To wielkie ćwiczenia duchowe, odprawiane w czasie drogi. To dogłębne, nieraz z całego życia, spowiedzi. To mocna pokuta, gorąca modlitwa, żywiołowa pieśń, autentyczna miłość i radość. To młodość ducha. Chciałoby się nieraz obejmować zbolałe nogi pielgrzymów i opatrywać ich rany. Ściskamy ich dłonie, witamy radośnie, wychodzimy z chlebem i wodą, otwieramy mieszkania i pomieszczenia, aby mogli chwilę odpocząć. Czynimy to zawsze gościnnie, bezinteresownie, ze świadomością, że służąc pielgrzymom Jezusa samego obejmujemy za nogi i podajemy Mu wodę do obmycia spieczonego oblicza.
Witam gorąco wszystkich pielgrzymów podążających ku Jasnej Górze Zwycięstwa. Serdecznie bądźcie pozdrowieni, umiłowani pątnicy, młodzi i starsi, dziewczęta i chłopcy. Gratulujemy Wam szczerze tego świętego mozołu. Dziękujemy Wam i prosimy o modlitwę za Polskę i Europę, a w szczególności o zahamowanie się zimnego nurtu obojętności religijnej i laicyzacji świata.

Z listu pasterskiego na sierpień 2004 r.