Jak w niej czytamy, najstarsze uzdrowienie datowane jest na rok 1392. Jakub Wężyk, malarz z Litwy, doznał wtedy przywrócenia wzroku.

Bardzo ciekawa jest historia J. K. Burzy, który w 1904 r. Również odzyskał wzrok na Jasnej Górze i do śmierci w 1914 r. zamiatał bezinteresownie dziedziniec klasztorny, traktując tę pracę jako wyraz wdzięczności za otrzymaną łaskę.

Bardzo głośny w latach dwudziestych był cud publikowany zarówno w prasie krajowej, jak i na zachodzie Europy czy USA. Było to natychmiastowe, całkowite i trwałe uzdrowienie sparaliżowanego od 9 lat Michała Bartosiaka, przebywającego w Zakładzie w Gostyninie. Na jego usilną prośbę zezwolono mu na wyjazd do Częstochowy, dokąd przybył 14 sierpnia 1929 r. o godz. 2.30.

Życzliwi ludzie wynieśli go z wagonu. Ale najbardziej wzruszająco wyglądała jego „podróż” na Jasną Górę przez Częstochowę. Na odcinku 1,5-kilometrowym dosłownie czołgał się za pomocą deseczek aż trzy i pół godziny.

Podczas pierwszej i drugiej Mszy św. leżał na posadzce w Kaplicy Cudownego Obrazu, ale podczas tej drugiej już tylko do połowy, bo kiedy ludzie wstawali z klęczek, po Przeistoczeniu, razem z nimi wstał i Bartosiak. Badania lekarskie dokonane jeszcze tego samego dnia potwierdziły cudowne uzdrowienie paralityka.