Życie

Ks. Ignacy Kłopotowski - opiekun ubogich, redaktor i wydawca prasy katolickiej, założyciel Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej - urodził się 20 lipca 1866 r. w Korzeniówce k. Drohiczyna na Podlasiu. Rodzice wraz z głęboką wiarą w Boga zaszczepili mu wielką miłość do Ojczyzny. Kształcił się w Gimnazjum Klasycznym w Siedlcach, później w Seminarium Duchownym w Lublinie i w Akademii Duchownej w Petersburgu. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 lipca 1891 r. w katedrze lubelskiej.
Odczytując znaki czasu i będąc wrażliwym na potrzeby innych, nie pozostawał obojętny na ogrom nędzy moralnej i materialnej, z którym zetknął się w pracy duszpasterskiej. Stworzył Lubelski Dom Zarobkowy, w którym bezdomni pracowali w wielu warsztatach, zarabiając na utrzymanie i mieszkanie. Założył Przytułek św. Antoniego dla moralnie upadłych kobiet, domy opieki dla starców oraz sierocińce dla chłopców i dziewcząt. Z pomocą bogatych ziemian stworzył sieć ochronek i szkół rzemieślniczych w podlubelskich wsiach. Z jego inicjatywy i funduszy powstały domy noclegowe, przytułki dla starców i kobiet, ochronki dla dzieci i młodzieży w Warszawie.
Pisał, wydawał i rozpowszechniał tanie broszurki religijno-patriotyczne. Łączny ich nakład wyniósł ponad 8 mln egzemplarzy. Redagował i wydawał dziennik Polak-Katolik, tygodnik Posiew i Anioł Stróż, miesięczniki: Kółko Różańcowe i Dobra Służąca. Zakładał też księgarnie.
Jako kapłan odznaczał się wielką gorliwością, umiłowaniem Boga i bliźniego, wiernością modlitwie, szczególną czcią Najświętszej Eucharystii i gorącym nabożeństwem do Matki Najświętszej. 31 lipca 1920 r. założył Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej, któremu powierzył misję apostolstwa słowa drukowanego.
Zmarł 7 września 1931 r. Został pochowany na Powązkach. Zgodnie z wolą ks. Kłopotowskiego, jego ciało przeniesiono na cmentarz w Loretto koło Kamieńczyka nad Bugiem 26 września 1932 r.

Cuda i łaski

Spośród wielu łask otrzymanych od Boga za pośrednictwem ks. Ignacego Kłopotowskiego do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie zostało złożone udokumentowane świadectwo uzdrowienia ks. Antoniego Łatki z Szerokiej.
61-letni kapłan został napadnięty i zmasakrowany przez nieznanych sprawców na plebanii w nocy z 20 na 21 czerwca 1991 r. Pierwszy odnalazł księdza proboszcza wikariusz - ks. Krzysztof Winkler, który o 5 rano przyszedł prosić go o błogosławieństwo na wyjazd z pielgrzymami. Ujrzał księdza nieprzytomnego, broczącego krwią, z licznymi ranami głowy i innymi obrażeniami ciała. Przed godz. 6.00 karetka pogotowia zabrała duchownego do szpitala w Jastrzębiu Zdroju. Nadal nieprzytomny, ok. 12.00 znalazł się na sali operacyjnej. Lekarze usiłowali ratować mu życie, operując czaszkę po 13 zadanych ciosach.
W tym czasie z pomocą medyczną parafianie i przyjaciele prosili Boga o zachowanie życia i powrót do zdrowia ks. Łatki. Modlili się za wstawiennictwem sługi Bożego - ks. Ignacego Kłopotowskiego, którego czcicielem był ks. Antoni i szerzył jego kult wśród parafian.
Ks. Łatko w krótkim czasie powrócił do zdrowia i 19 lipca 1991 r. opuścił szpital, podejmując obowiązki kapłańskie. Jest on przekonany, że Bóg uczynił w jego życiu cud za pośrednictwem ks. Ignacego Kłopotowskiego. W pierwszych dniach po wyjściu ze szpitala udał się do Loretto na jego grób, aby podziękować mu za dar życia, a siostrom loretankom za modlitwę.
Kilka lat później rozpoczęto proces badający to niezwykłe uzdrowienie. Jego otwarcia 21 grudnia 1995 r. w Katowicach dokonał abp Damian Zimoń. Zebrano obszerny materiał medyczny, udostępniony przez szpital w Jastrzębiu Zdroju, przesłuchano 18 świadków, wśród nich lekarzy, kapłanów, parafian, siostry loretanki oraz samego uzdrowionego. W 1996 r. ks. Łatkę poddano ponownym badaniom i ocenie lekarskiej, stwierdzającej obecny stan jego zdrowia. Ostatnia sesja zamykająca proces na szczeblu diecezjalnym odbyła się również w Katowicach 20 marca 1997 r.
Zebraną dokumentację przedstawiono Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Dekretem z 9 kwietnia 1999 r. Kongregacja potwierdziła ważność przeprowadzonego procesu na szczeblu diecezjalnym. Opierając się na zebranym materiale, opracowano pozycję o domniemanym cudzie. Przekazana do zaopiniowania przez kolejnych dwóch watykańskich lekarzy, tzw. periti ex officio (biegłych z urzędu), uzyskała ich pozytywną opinię. Opisywany przypadek polecili oni poddać dalszej analizie przez trzy kolejne komisje: lekarską, teologiczną i kardynalską.
Sympozjum Komisji Lekarskiej 25 listopada 2004 r. wydało pozytywną ocenę cudu. Również siedmiu teologów 7 lutego 2005 r. potwierdziło tę opinię. Ostatnie orzeczenie kardynałów dotyczące cudownej interwencji Boga za wstawiennictwem sługi Bożego ks. Ignacego Kłopotowskiego wydano 3 maja 2005 r.