50. rocznicę założenia obchodziło w 2005 r. Wyższe Seminarium Duchowne Księży Orionistów.
Jednym z wielkich pragnień Założyciela tego Zgromadzenia św. Alojzego Orione - Włocha, który zawsze szczególnie kochał Polskę i Polaków, było niesienie Dobrej Nowiny o Zbawieniu na „wschód”. Ważnym krokiem w kierunku zrealizowania tego dzieła było założenie w Zduńskiej Woli pierwszego domu oriońskiego w Polsce. „Dom Misyjny”, dzięki staraniom swego pierwszego dyrektora, ks. Aleksandra Chwiłowicza, stał się w 1924 r. własnością zgromadzenia Małe Dzieło Boskiej Opatrzności (jak brzmi pełna nazwa) i od początku służył kształceniu i edukowaniu przyszłych pokoleń zakonników, którzy podjęliby się zaprowadzenia królestwa Bożego wśród ubogich, niepełnosprawnych, cierpiących. Właśnie dzieła miłosierdzia są tym uprzywilejowanym sposobem mówienia ludziom o Bogu, który jest szczególnie bliski duchowym synom ks. Orione.
Niemal od początku istnienia „Domu Misyjnego” na miejscu obecni byli klerycy. Do 1952 r., dzięki wysiłkom pierwszego dyrektora i jego następców (ks. B. Marabotta, ks. H. Demrycha, ks. J. Nowickiego, ks. J. Sigmunda, ks. S. Prochota, ks. A. Szala) umożliwiono młodym zakonnikom studiowanie filozofii na miejscu - było to tzw. studium domesticum. Ukończenie tego kursu było honorowane zarówno przez włoskie uczelnie, jak i przez włocławskie Seminarium Duchowne, w których to miejscach alumni kontynuowali pobieranie nauk w zakresie teologii.
Można uznać, że rok 1925 to początek istnienia uczelni, jednak w pełni jako Wyższe Seminarium Duchowne, czyli studia filozoficzne i teologiczne, zaczęła ona funkcjonować dopiero 10 października 1955 r., kiedy to liczba kleryków przekroczyła 70.
W 1957 r. odbyły się pierwsze święcenia kapłańskie tych, którzy ukończyli teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Orionistów w Zduńskiej Woli. Uroczystość tę zaszczycił swą obecnością ówczesny dyrektor generalny ks. Carlo Pensa.
Władze PRL-u kilkakrotnie próbowały zlikwidować Seminarium. Pierwsza taka próba miała miejsce jesienią 1963 r. Jednak Opatrzność Boża czuwała i usiłowania władz komunistycznych spełzły na niczym. Ponadto budynek „Domu Misyjnego” dwukrotnie nawiedzały pożary, niszcząc znaczną jego część. Uczelnia przetrwała te trudne chwile dzięki pomocy mieszkańców Zduńskiej Woli. W przedziale sześciu lat seminaryjnych alumni poddawani są formacji zakonnej, która obejmuje zakres: ludzki, intelektualny i duchowy. W ciągu pięćdziesięciu lat święcenia kapłańskie otrzymało stu trzydziestu kleryków, wielu spośród nich otrzymało później stopnie naukowe na różnych wydziałach KUL-u i ATK.
W dniu inauguracji jubileuszowego roku akademickiego medalami Pro Ecclesia et Pontifice uhonorowani zostali zasłużeni dla Kościoła i papiestwa profesorowie, wykładowcy Seminarium: ks. Marian Kliś, ks. Bolesław Majdak, ks. Eugeniusz Misiowiec, ks. Leonard Pawlak oraz ks. Tadeusz Wolf. Te odznaczenia przyznał profesorom jeszcze Papież Jan Paweł II.