Symboliczna data 11 listopada 1918 r. jest zwornikiem dla całej lawiny wydarzeń. Odzyskanie przez Polskę niepodległości było wynikiem wielu procesów. Od dziesięcioleci na ziemiach polskich budowano wiele organizacji nie tylko typu militarnego, lecz także gospodarczego i społecznego. Starano się utrzymać pod zaborami polską świadomość narodową. W pierwszej wojnie światowej Polacy widzieli szansę na odzyskanie niepodległości, ponieważ zaborcy byli skłóceni. Z Galicji, gdzie dzięki autonomii te szanse były największe, wyszedł zaczyn. Z kolei ogromne znaczenie miało wypchnięcie przez Niemców i Austriaków z Kongresówki Rosjan i ich starania o zjednanie sobie narodu polskiego, dając wiele swobód narodowych. Ważna była równoczesna działalność Paderewskiego, Dmowskiego czy Sienkiewcza na arenie międzynarodowej. Po tzw. manifeście dwóch cesarzy (Austrii i Niemiec) na miejsce rozwiązanych Legionów („kryzys przysięgowy”) Niemcy utworzyli Polską Siłę Zbrojną („Polnische Wehrmacht”).
Pod okupacją niemiecką działała polska reprezentacja - Tymczasowa Rada Stanu, zastąpiona niebawem przez Radę Regencyjną. Wielu uczciwych Polaków wstąpiło do Polskiej Siły Zbrojnej. Zachodnia Galicja z Krakowem uzyskała niepodległość 31 października 1918 r. W austriackiej części Kongresówki już w październiku rozbrajano zaborców, a w niemieckiej - nieco później. 12 października Rada Regencyjna przejęła zwierzchnictwo nad Polskim Wehrmachtem. 7 listopada powstał w Lublinie rząd Ignacego Daszyńskiego. 10 listopada rano przyjechał z Magdeburga Piłsudski i przejął zwierzchnictwo nad Polską Siłą Zbrojną. 11 listopada był tylko momentem zwrotnym tego procesu.