Lidia Dudkiewicz: - Jak różnie ludzie umierają! Ale też jak różnie przebiega tok ich żywota! Nigdy nie brakowało i teraz nie brakuje bohaterów umierających szlachetnie albo też ludzi marnie kończących życie po grzesznym bytowaniu. Jakie życie - taka śmierć.

Br. Stanisław Rybicki FSC: - Fakt powszechności śmierci, której podlegają zarówno ludzie dobrzy, jak i źli, nie powinien prowadzić do mylnego wniosku o jednakowym końcu wszystkich ludzi. O tym końcu, po którym następuje „wieczny odpoczynek”, wielu nie chce myśleć. Są jednak tacy, którzy świadomie przygotowują się do przejścia z doczesności do wieczności. Tak oto dotykamy tajemnicy życia albo śmierci, tajemnicy wiary albo niewiary w „ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny”. Teraźniejszość przemijania w zależności od jakości naszego „pielgrzymowania” - oto sedno celu i sensowności albo braku tego sensu.
Z łaski Bożej wierzymy, że Bóg na pewno przemieni nasze ciała doczesne i obdarzy nas pełnią tego, czego zadatek już posiadamy w postaci darów Ducha Świętego. Chęć bezpośredniego oglądania Boga każe chrześcijaninowi pragnąć wyjścia z tego ciała, by zawsze być już tylko z Panem. Jeżeli poważnie liczymy na owo chwalebne spotkanie się z Chrystusem w Domu Ojca, to musimy tak żyć, by sobie na to zasłużyć; musimy troszczyć się o to ustawicznie, musimy na nie zasługiwać. Zresztą, jest jeszcze inna racja, która powinna nas skłaniać do takiego wielkodusznego postępowania, mianowicie ewangeliczna obawa przed gniewem Bożym. Każdy bowiem otrzyma „zapłatę” za uczynki dokonane w ciele, zaszczytne albo haniebne, złe albo dobre.

- Jezus Chrystus Zwycięzcą śmierci.

- W królestwie Bożym zainaugurowanym przez Syna Bożego, Syna Człowieczego, „On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych” (Kol 1, 18). „Pierworodny” jest bezwzględnie pierwszy - w czasie i godności. W Chrystusie wszystko ma istnienie. Jest to naprawa całego kosmosu zdegradowanego przez grzech, przez haniebne życie. Bóg Ojciec zechciał włączyć do dzieła Odkupienia wszystko, co istnieje. Dzięki temu ten fakt, fakt odkupieńczy, oznacza więcej niż tylko wyzwolenie ludzkości z niewoli grzechu. Oto paschalny owoc Barankowego zmartwychwstania, pojednania o rozmiarach kosmicznych. Jest to, oczywiście, wizja tego skutku Odkupienia, którego jeszcze teraz nie oglądamy, ale ku któremu zmierzają dzieje zbawienia.

KONIEC