Autorzy amerykańskiego filmu „Iluzjonista” umieścili akcję na przełomie XIX i XX wieku w ówczesnym cesarstwie austriackim. Na stylowo odtworzonym tle, imitującym utwory austriackie i niemieckie, rozgrywa się tajemnicza historia miłości popularnego iluzjonisty Eisenheima do pięknej księżniczki Sophie. Jest to obraz historyczny, zrealizowany w poetyce kostiumowego melodramatu pomieszanego z gatunkiem dramatu sensacyjnego. Romans popularnego iluzjonisty ze znaną z dzieciństwa piękną arystokratką rozgrywa się w okresie narastającej dekadencji monarchii austriackiej.
Syn prostego kowala dzięki wrodzonym zdolnościom i uporowi zostaje międzynarodowej sławy iluzjonistą, wystawiającym w teatrach przedstawienia, które szokują i zdumiewają publiczność. W tamtych czasach tego rodzaju spektakle teatralne były wielką atrakcją, nie było przecież telewizji, internetu, a kino dopiero zaczynało się rozwijać. Iluzjoniści dawali publice złudzenie obcowania z tajemnicą i światem nadprzyrodzonym. Bohater filmu pokonuje barierę niskiego pochodzenia i rywalizuje z samym następcą tronu o względy księżniczki, którą poznał w młodości. Mamy tu więc coś w rodzaju melodramatu z wyższych sfer, w którym musi zwyciężyć prawdziwa miłość. Autorzy budują w tym obrazie atmosferę prawdziwie magiczną, gdyż w gruncie rzeczy tajemnica sztuczek iluzjonisty wyprowadzającego w pole podłego następcę tronu Leopolda pozostaje do końca niewyjaśniona. Ciekawa i złożona jest także postać inspektora policji Uhla, prowadzącego śledztwo na polecenie następcy tronu.
To już drugi film w ostatnim okresie (po „Prestiżu”), którego bohaterami są popularni iluzjoniści i magicy, występujący niegdyś w dużych teatrach. Na uwagę zasługuje staranne odtworzenie realiów epoki i świetne aktorstwo.

„Iluzjonista” („The Illusionist”), USA, 2006. Reżyseria - Neil Burger. Wykonawcy: Edward Norton, Paul Giamatti, Jessica Biel, Rufus Sewell i inni. Dystrybucja - SPInka