Ks. Piotr Bączek: - Tworzy Pan nową partię. By była siłą kreującą polską rzeczywistość społeczno-polityczną winna mieć jakiś element, który będzie ją wyróżniał od innych, także prawicowych ugrupowań. Co będzie wyróżniać Prawicę Rzeczypospolitej?

Pos. Marek Jurek: - Przede wszystkim pracujemy dla cywilizacji życia. W praktyce - dla praw rodzin, które muszą być bardzo mocno skonkretyzowane w polityce ekonomicznej i społecznej. To oznacza przede wszystkim zmniejszenie obciążeń podatkowych dla rodzin, ale również wydłużenie urlopów macierzyńskich (taki projekt ustawy już złożyliśmy) czy walkę z demoralizacją, która niszczy wartości rodzinne. Nie rozumiem, dlaczego PiS wycofał poparcie dla zakazu pornografii. My tę ustawę złożyliśmy ponownie. Zgadzamy się co do budowy silnego państwa, ale państwo w efekcie musi chronić autentyczny pokój społeczny.

- Większość tych postulatów można także znaleźć w programie PiS...

- Niestety, w polityce PiS - o czym mówiłem przed chwilą - straciły znaczenie. Dla nas natomiast to są sprawy najważniejsze, gdyż przyszłością Polski jest rodzina. Dlatego powołaliśmy Prawicę Rzeczypospolitej.

- Obserwując dzisiejszą politykę, odnosimy wrażenie, że trudno będzie uwierzyć ludziom, że jeszcze jedna partia na scenie politycznej przybliży nas do pokoju społecznego... Czy taki projekt ma szansę się sprawdzić?

- Gdy ważne sprawy społeczne są pomijane w polityce państwa, rodzi się potrzeba siły, która się o nie upomni. Wielkie partie skompromitowały się podczas prac konstytucyjnych na rzecz prawa do życia. Nie może więc być tak, że w Polsce - tak jak w Niemczech czy Hiszpanii - katolicy będą musieli głosować na partie, które uważają, że nie mają żadnych obowiązków wobec cywilizacji życia. Tam nawet dojście prawicy do władzy właściwie nie przynosi żadnej zmiany moralnej. Ostatnio „Dziennik” pisał o tym, że tak właśnie powinna wyglądać prawica w Polsce - jak partie Camerona czy Sarkozy. A my uważamy, że trzeba bronić Polski chrześcijańskiej - bo następne pokolenie nie otrzyma od nas wartości, które nam przekazano, i to jest potrzebne Europie, o tym mówił w Krakowie Papież Benedykt XVI.

- Wróćmy do sprawy próby zmiany konstytucji w zakresie obrony życia. W jednym z wywiadów powiedział Pan, że ustąpienie z urzędu Marszałka RP było absolutnie konieczne ze względu na potwierdzenie odpowiedzialności, jaka spoczywa na parlamencie. Ale może to także potwierdzenie, iż w tak głęboko światopoglądowych problemach polityka jest po prostu bezradna?

- Nie, państwo nie może być obojętne wobec pogwałcenia praw kogokolwiek, a szczególnie najsłabszych. A obojętność to kwestia oportunizmu wielkich partii politycznych. Kiedy posłowie decydowali według swego sumienia, decyzje Sejmu były bardzo dobre: 72% za rozpoczęciem tych prac w październiku ubiegłego roku. Gdyby taki wynik się powtórzył, zapisalibyśmy w konstytucji szacunek dla godności i praw każdego człowieka od poczęcia. Niestety, sprawie bardzo zaszkodziło wyrachowanie czołowych przywódców politycznych, którzy zdystansowali się od tych prac. To jest kompromitacja obu wielkich partii politycznych, ale nie państwa demokratycznego i parlamentaryzmu. Obecne prawo dotyczące partii politycznych bardzo wzmacnia ich kierownictwa, które dysponują i wielkimi pieniędzmi, i możliwością kontroli posłów jeszcze zanim nawet zgłoszą swoje kandydatury. I niestety, zamiast używać tej władzy do realizacji powinności społecznych, używają jej do wymuszania oportunizmu na politykach.

- Co zatem zawiodło? Media, edukacja społeczeństwa, politycy, historia tego sporu, stan sumień Polaków, wszystko po trochę?

- Na pewno zawiodły wielkie partie polityczne. Przede wszystkim bardzo zły wybór Platformy Obywatelskiej. Ta szczyciła się faktem, iż jest pierwszą partią, która urządziła pielgrzymkę do Ojca Świętego, a nie potrafiła wyciągnąć z tego żadnych wniosków - dała najwięcej głosów aborcyjnych w głosowaniu nad zmianą konstytucji. Również fatalna rola PiS, na którym spoczywała szczególna odpowiedzialność, również ze wzglądu na mandat, jaki otrzymało od opinii katolickiej. Tymczasem niektórzy politycy PiS powtarzali argumenty strony aborcjonistycznej i zgodzili się, że o polityce partii będzie decydować nie program, ale taktyka kierownictwa. Bardzo widoczna była też rola mediów, gdzie prawa rodziny są ciągle bardzo słabo reprezentowane. Jan Paweł II w „Evangelium vitae” (nr 24) pisał o wielkiej odpowiedzialności mediów za postępy cywilizacji śmierci. Media często albo wprost stają po stronie przeciwnej cywilizacji życia, albo zajmują stanowisko indyferentne, gdzie kultura życia jest tak samo uprawniona, jak jej negacja. Nastawienie mediów w Polsce do cywilizacji życia, statystycznie, pokazało spotkanie 8 marca w Pałacu Prezydenckim, gdzie przeciwko zmianom konstytucji wystąpił kwiat polskiego dziennikarstwa. Było bardzo przygnębiające, że większość najbardziej znanych dziennikarek opowiedziała się już nie tylko przeciwko prawu nienarodzonych do życia, ale przeciwko uznaniu ludzkiej godności dziecka przed urodzeniem.

- Jak sprawa parlamentarnej walki o życie wpłynęła na nasz wizerunek w Europie?

- Europa jest pluralistyczna. Środowiska liberalne być może zyskały okazję, by piętnować katolicki upór naszego kraju, choć tych głosów nie było zbyt wiele. Środowiska chrześcijańskie dały nam wiele sygnałów poparcia. Widzimy dziś w Europie ogromne poruszenie chrześcijańskie: olbrzymie manifestacje przeciwko narzucaniu choćby ustawodawstwa homoseksualnego w Hiszpanii, we Włoszech czy w Belgii. My mogliśmy zrobić jeszcze więcej, mogliśmy pokazać, że ten trend narasta i proponuje pełną wizję praw człowieka. Niestety, Jarosław Kaczyński wybrał formułę dostosowawczą, twierdząc, że robić należy to, co akceptują - jak to określił - „nowoczesne państwa demokratyczne”. Zapomniał tylko, że w większości te nowoczesne państwa są państwami aborcyjnymi. I nawet jeżeli ze względów współpracy nie piętnujemy faktu łamania przez nie praw człowieka, to nie znaczy, że nie powinniśmy na to reagować - pokazując, że można iść inną drogą, tą, którą wskazał Jan Paweł II.

- Parlamentarna walka o życie współbrzmiała z nauczaniem Kościoła...

- W tym czasie, kiedy próbowaliśmy zmienić konstytucję, Ojciec Święty wydał dwa bardzo ważne akty: odmówił podpisania konwencji ONZ o osobach niepełnosprawnych, która pomijała prawo do życia nienarodzonych, a w adhortacji „Sacramentum caritatis” zaapelował bardzo stanowczo do polityków o działanie na rzecz cywilizacji życia. Konferencja Episkopatu Polski także opowiedziała się za zmianą konstytucji. Głos Kościoła był bardzo jasny i tylko zła wola mogła sprawiać, że ktoś nie chciał go usłyszeć.

- Sprawę można widzieć i tak. Mamy społeczeństwo, które w znacznym stopniu kształtowane jest przez nauczanie Kościoła. Mamy reprezentantów tego społeczeństwa w parlamencie. I znów kolejny raz to społeczeństwo nie potrafi bronić życia na poziomie najważniejszych aktów prawnych.

- Wiele razy mówiłem Jarosławowi Kaczyńskiemu, że była to prawdziwa szansa na autentyczną rewolucję moralną, którą zapowiadał PiS. Bo rewolucja moralna musi oznaczać zmianę postaw społecznych, wybór dobra, odpowiedzialności za innych, a nie złość i pretensje do innych. Ta okazja została storpedowana. Z tego trzeba było wyciągnąć wnioski: ja wyciągnąłem wnioski osobiste i polityczne. Ale praca dla cywilizacji życia trwa dalej i więcej - dziś jesteśmy dużo dalej niż rok temu.