Reklama

Między Afryką i Azją

Niedziela łódzka 44/2002

Ks. Maciej Paramuszczak jest kapłanem archidiecezji łódzkiej. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1990 r. Od ponad 7 lat pracuje na misjach. Od trzech lat jest proboszczem parafii w diecezji Port Louis na wyspie Mauritius. W końcu września Ksiądz Misjonarz spędził cztery dni w Polsce. Nadzwyczajną okazję do odwiedzin rodzinnego kraju i własnej mamy w dniu jej 79. urodzin stworzył udział w Międzynarodowym Kongresie Wspólnoty, "Wiara i Światło", który miał miejsce w Rzymie i zgromadził liderów oraz kapelanów ruchu z 75 krajów. Ksiądz Maciej jest diecezjalnym kapelanem wspólnoty "Wiara i Światło" w Port Louis.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Elżbieta Adamczyk: - Dlaczego wyjechał Ksiądz na misje?

Ks. Maciej Paramuszczak: - Równie dobrze ja mógłbym zapytać dlaczego Pani pracuje w Niedzieli. Tego się do końca nie wie. Na pewno praca misyjna jest w pewnym sensie realizacją mojego wewnętrznego pragnienia, jeszcze z czasów chłopięcych. Później w łódzkim Seminarium byłem odpowiedzialny za koło misyjne. Po święceniach pracowałem cztery lata w diecezji, ale pragnienie pozostało. Więc, gdy okazało się, że księża diecezjalni również mogą wyjeżdżać na misje, skwapliwie z tego skorzystałem i za zgodą Księdza Arcybiskupa wyjechałem na Wybrzeże Kości Słoniowej, bo taka była akurat potrzeba. Wcześniej, przyznam, myślałem o Ukrainie, ale wyszło inaczej. Po trzech latach choroba zmusiła mnie do opuszczenia Afryki. Leczyłem przez rok malarię, a obecnie już dwa i pół roku pracuję na wyspie Mauritius. Tam nie ma malarii.

- Z listów Księdza, które były publikowane na łamach "Niedzieli Łódzkiej" Mauritius jawi się jako wyspa pełna kontrastów. Czy tak jest w rzeczywistości?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Jest to cywilizowany kraj, w którym tak jak w Europie czy w Polsce stale pogłębiają się kontrasty między ludźmi, pod względem materialnym i kulturowym. Ukryte za wysokimi płotami rezydencje, których właściciele posiadają również domy w Paryżu czy Nowym Jorku, sąsiadują przez jezdnię ze slumsami. Państwo Mauritius stoi na wysokim poziomie, działają tu firmy znane na całym świecie. Ta maleńka wyspa na oceanie ma ambicje, by stać się platformą między Azją i Afryką. W biurowcach stolicy Port Louis dokonuje się wielkich międzynarodowych transakcji, a jednocześnie istnieją tu obszary nędzy i zaniedbania społecznego. Połowę nieco ponad milionowej liczby mieszkańców Mauritiusa stanowią Hindusi i wbrew naszym stereotypowym wyobrażeniom, są to ludzie w większości bardzo zamożni.

- Jaki procent mieszkańców Mauritiusa stanowią katolicy?

- Chrześcijanie - w praktyce katolicy z niewielką liczbą wiernych Kościoła anglikańskiego i baptystów - stanowią 30% społeczności. Oprócz pozostałych 50% wyznawców różnych religii hinduistycznych i 18% muzułmanów reszta to członkowie sekt, które podobnie jak w innych rejonach świata są wyzwaniem dla Kościoła. Na Mauritiusie sekty są bardzo mocne i wyspecjalizowane.

Reklama

- Czy mieszkańcy archipelagu są ludźmi religijnymi?

- Nie wiem, czy to prawda, ale słyszałem opinię, że najbardziej religijnym społeczeństwem są Amerykanie. I między innymi dlatego w USA powstaje najwięcej sekt. Ludzie czują potrzebę przeżyć duchowych i szukają sensu życia. Tę potrzebę wykorzystują umiejętnie sekty. Podobnie jest na Mauritiusie. Prości ludzie, bez żadnej wiedzy teologicznej zadziwiają umiejętnością głębokiej modlitwy. To prawda, że zdarza im się prosić o odprawienie Mszy św. w intencji, aby wróg złamał nogę lub zachorował, lecz pragnienie życia duchowego jest u nich niezaprzeczalne. Dużo tam pozostałości wierzeń naturalnych zmieszanych z wpływami różnych współczesnych religii. Miejscową "specjalnością" jest np. instytucja swoistego doradcy duchowego, łączącego w sobie cechy kapłana, czarownika i biznesmena. Zaleca on swoim "pacjentom" mieszankę różnych sposobów na chorobę lub problemy po czym mówi: "Idź do spowiedzi".

- Jak w takim tyglu odnajduje się misjonarz katolicki?

- Misjonarz z Europy, nawet tak doświadczony jak mój kolega i opiekun duchowy - ks. Tadeusz Lewicki z Opola, który zna język francuski i kreolski lepiej niż niejeden rodowity mieszkaniec wyspy, który w ciągu dwudziestu lat pracy poznał dogłębnie mentalność swoich wiernych, z pokorą przyznaje, ze pewne strefy na zawsze pozostaną dla nas niedostępne. Misjonarz zawsze będzie kimś z zewnątrz i trzeba się z tym pogodzić. Zresztą nie chodzi o to, by penetrować ciemności, ale by nieść Światło, by budzić Światło w duszach ludzi, bo tylko ono może pokonać ciemność.

- Jak to się stało, że został Ksiądz kapelanem wspólnoty "Wiara i Światło" w swojej diecezji na Mauritiusie?

- W mojej pierwszej parafii kobieta sprzedająca La Vie catholique - taki odpowiednik Niedzieli - nagle pozdrowiła mnie po polsku. Okazało się, że 6 lat wcześniej była w Warszawie na kongresie ruchu "Wiara i Światło", miała okazję zwiedzić Katolicki Uniwersytet Lubelski i kilka innych miejsc w Polsce. Zachowała bardzo dobre wspomnienia z tego pobytu. Zaproponowała bym został duchowym opiekunem wspólnoty "Wiara i Światło" w parafii. Później, gdy już się zżyłem z tą grupą rodziców dzieci niepełnosprawnych umysłowo i ich przyjaciółmi, oni poprosili biskupa diecezji, by wyznaczył mnie na ich kapelana. Gdy przyszło zaproszenie na kongres w Rzymie, sympatycy ruchu uzbierali niebagatelną kwotę potrzebną na mój bilet lotniczy. Ofiarność to ważna cecha Kościoła na Mauritiusie.

- Czy liturgia Mszy św. różni się tam od polskiej?

- Każda niedzielna Msza św. jest przez cały tydzień przygotowywana przez grupę liturgiczną - modlitwa wiernych, procesja z darami, a przede wszystkim śpiew. Najważniejszą rolę w liturgii pełni chór. Śpiewy są wykonywane po kreolsku i obecnie we wszystkich świątyniach rozbrzmiewają pieśni napisane przez Jocelyna Grégoire, doktora psychologii na jednym z uniwersytetów w USA i kompozytora. Ten człowiek odnalazł w sobie pasję, by przez śpiew ewangelizować rodaków na Mauritiusie, i znakomicie mu się to udało. Nie ma wpływów miejscowego folkloru. Wierni ubrani są po europejsku i tak jak w Europie cenią sobie kazania krótkie, opatrzone licznymi przykładami. Moi parafianie lubią np. kiedy nawiązuję do osobistych przeżyć w Polsce. Szczególnym czasem w Kościele na Mauritiusie jest Wielki Post przypadający w porze letniej. Nie bacząc na skwar wierni biorą bardzo licznie udział w 40-godzinnych nabożeństwach odbywających się w każdej świątyni. Adorują Najświętszy Sakrament i składają na ołtarzu niezapalone świece. W mojej parafii w ciągu dwóch dni przeszło przez kościół 10 tys. ludzi. Inną tradycją jest zbiorowa pielgrzymka do 14 kościołów podczas jednej niedzieli Wielkiego Postu. W każdym z nawiedzanych kościołów odprawia się jedną stację Drogi Krzyżowej. W ubiegłym roku młodzież z mojej parafii wyjechała 12 autobusami by wspólnie wziąć udział w takiej pielgrzymce.

- Czego nowego w duszpasterstwie polski ksiądz katolicki nauczył się na Mauritiusie?

- Chciałbym powiedzieć o ciekawym i dobrze funkcjonującym na Mauritiusie systemie pomocy charytatywnej. Oczywiście, istnieje tam Caritas, ale jest to - można powiedzieć - instytucja wyższego szczebla. W każdej parafii natomiast rozwinięty jest system punktów pomocy pod wspólną nazwą Service d´écoute ("Służba słuchania"). Polega ona na tym, że osoba świecka ma codzienne, kilkugodzinne dyżury w parafii. U mnie jest to pani Christiane. Gdy przychodzi człowiek potrzebujący materialnego wsparcia, ja z czystym sumieniem odsyłam go do niej, bo ona wie, jak mu najlepiej pomóc. Ludzie na Mauritiusie odczuwają różne braki ale najdotkliwsze jest poczucie bezradności wobec skomplikowanego prawa, przepisów, biurokracji. Pani Christiane oficjalnie reprezentuje parafię wobec urzędników, wie do kogo się zwrócić, a oni nie mogą jej zlekceważyć.

- To ciekawy system, ale czy sprawdziłby się w Polsce?! Dziękuję za rozmowę i życzę Księdzu wielu darów łaski w posłudze misyjnej.

Podziel się:

Oceń:

0 0
2002-12-31 00:00

Wybrane dla Ciebie

Gorzkie Żale to od ponad trzech wieków jedno z najpopularniejszych nabożeństw pasyjnych w Polsce

2024-03-28 20:27

Karol Porwich/Niedziela

Adoracja przy Ciemnicy czy Grobie Pańskim to ostatnie szanse na wyśpiewanie Gorzkich Żali. To polskie nabożeństwo powstałe w 1707 r. wciąż cieszy się dużą popularnością. Tekst i melodia Gorzkich Żali pomagają wiernym kontemplować mękę Jezusa i towarzyszyć Mu, jak Maryja.

Więcej ...

Abp Galbas w Sosnowcu przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża

2024-03-28 23:35
Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Abp Adrian Galbas

- Kościelne postępowanie w bulwersującej sprawie sprzed miesięcy dobiega końca - powiedział abp Adrian Galbas SAC, administrator apostolski diecezji sosnowieckiej sede vacante. W czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej, którą odprawił w sosnowieckiej bazylice katedralnej, przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża.

Więcej ...

O niemieckiej zbrodni

2024-03-29 15:23
Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

Wiara

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

Ponad 50 tysięcy widzów w polskich kinach na pokazach 4....

Wiara

Ponad 50 tysięcy widzów w polskich kinach na pokazach 4....

Dziś Wielki Piątek - patrzymy na krzyż

Kościół

Dziś Wielki Piątek - patrzymy na krzyż

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie...

Wiara

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie...

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Wiara

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...

Kościół

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...

Roxie Węgiel: Wiara w Boga wyznacza mi kierunek życia

Wiara

Roxie Węgiel: Wiara w Boga wyznacza mi kierunek życia