Miała to być wizyta prywatna, dlatego zorganizowano ją dyskretnie, jednak pięciodniowy pobyt w Medjugorie (28 grudnia 2009 r. - 2 stycznia 2010 r.) kard. Christopha Schönborna - arcybiskupa Wiednia, jednego z najwybitniejszych teologów Kościoła, bliskiego współpracownika Benedykta XVI, członka Kongregacji Nauki Wiary - nie mógł ujść uwadze mediów. Tym bardziej że program wizyty był bogaty, a do tego zamieszkanego przez Chorwatów miasteczka Hercegowiny przybyło z całego świata aż 10 tys. pielgrzymów, głównie Włochów i Austriaków. Kardynał rezydował w siedzibie Wspólnoty Wieczernik, prowadzonej przez s. Elwirę, która opiekuje się osobami uzależnionymi od narkotyków, jednym słowem - kard. Schönborn przebywał wśród narkomanów i wraz z nimi spożywał posiłki. Arcybiskup Wiednia spotkał się z niektórymi z „widzących” (z jedną z nich - Mariją - wszedł na górę pierwszych objawień), głosił kazania (wygłosił m.in. katechezę o Miłosierdziu Bożym), spowiadał, przewodniczył adoracji Najświętszego Sakramentu, a w ostatni dzień roku o godz. 23.15 odprawił uroczystą Mszę św., którą koncelebrowało 120 księży.
Wizyta kard. Schönborna w Medjugorie ma duże znaczenie symboliczne. Kardynał jasno wyjaśnił dziennikarzom cel swojej pielgrzymki oraz stosunek Kościoła i swój osobisty do domniemanych objawień. Przytoczę kilka jego refleksji zawartych w długim wywiadzie, którego udzielił dziennikarzowi gazety „Tagespost”.
Kard. Schönborn wyjaśnił, że jego prywatna pielgrzymka ma charakter dziękczynny za niebywałe „owoce”, które mają swe źródło w Medjugorie: nawrócenia, powrót do modlitwy i praktyki spowiedzi, a nawet powołania do kapłaństwa. Następnie zauważył, że objawienia w Medjugorie bardzo przypominają inne uznane już przez Kościół objawienia: ich adresatami są dzieci ze zwykłych rodzin; objawienia mają miejsce w ubogich, peryferyjnych regionach o głębokich tradycjach religijnych; treści orędzi są zawsze proste, ale dotyczą sedna Ewangelii i chrześcijaństwa - w tym konkretnym przypadku najważniejszym elementem orędzia jest prośba o modlitwę i nawrócenie; wierni po pobycie w miejscu objawień mają nieodpartą chęć powrotu (sam kardynał wyznał, że chciałby powrócić do Medjugorie, i dodał: „widać bliskość Matki Bożej dobrze ludziom robi”). Purpurat odpowiedział również na bardziej drażliwe pytania dziennikarza dotyczące objawień, przede wszystkim chodziło o czas ich trwania. Kard. Schönborn zwrócił uwagę, że nie jest to coś zupełnie nowego, gdyż np. św. Faustyna Kowalska miała objawienia prawie codziennie przez lata. Druga sprawa dotyczyła wiarygodności i losów dzieci mających objawienia. W przypadku Lourdes i Fatimy adresatki objawień - Bernadetta i Łucja wstąpiły do zakonu, w Medjugorie dzieci założyły rodziny i prowadzą normalne życie. Kardynał tłumaczy tę specyfikę w świetle Soboru Watykańskiego II, który położył nacisk na rolę świeckich w życiu Kościoła - orędzie Matki Bożej uczy nas przeżywania wiary w codzienności. „Medjugorie - podkreślił kard. Schönborn - jest dla mnie szkołą normalnego życia chrześcijańskiego”. Wypada jednak dodać, że tryb życia niektórych „dzieci z Medjugorie” nie może bynajmniej uchodzić za wzór dla chrześcijan.
Podczas swego pobytu w Hercegowinie arcybiskup Wiednia wielokrotnie powtarzał, że jego pielgrzmka nie oznacza oficjalnego uznania przez Kościół objawień w Medjugorie, gdyż Kościół był zawsze bardzo ostrożny w ocenie objawień i wizji. Jednocześnie przypomniał, że wierni pielgrzymowali do wielu miejsc objawień maryjnych, które przez wiele lat nie były uznane oficjalnie. Kościół musi być bardzo ostrożny w ocenie treści objawień, które w żadnym wypadku nie mogą być sprzeczne z orędziem ewangelicznym, ale z drugiej strony - nie może stwarzać przeszkód, jeżeli objawienia wydają dobre owoce. W przypadku Medjugorie mamy do czynienia ze wspaniałymi owocami nie tylko duchowymi, ale także społecznymi - kardynał wspomniał tu Wspólnotę Wieczernik, która pomaga narkomanom wyjść z nałogu, oraz Wioskę Matki, powstałą, by pomagać kobietom, które w czasie wojny na Bałkanach padły ofiarą gwałtu. Kościół nie może ignorować tych faktów, o czym świadczą dobitnie słowa kard. Schönborna: „Trzeba być ślepym, aby podawać w wątpliwość fakt, że w Medjugorie płyną strumienie łaski!”.
Te bardzo dobitne słowa powinny zmusić wszystkich do głębszej refleksji nad „zjawiskiem Medjugorie”. q