Tegoroczny odpust parafii pw. św. Stanisława BM na os. Bukowym w Szczecinie miał szczególną wymowę, bo przypadł w Szczecińskie Dni Modlitw za Ojczyznę (piękna świątynia została wyznaczona jako jedyny na Prawobrzeżu kościół stacyjny do tej modlitewnej troski za Polskę) oraz w okresie tzw. Białego Tygodnia, w czasie którego dzieci pierwszokomunijne w świątecznych strojach codziennie przystępują do Eucharystii.

Bezpośrednio po nabożeństwie majowym uroczyście zostały wprowadzone relikwie głównych patronów Polski - św. Wojciecha i św. Stanisława ze Szczepanowa, a potem emerytowany, długoletni proboszcz parafii stoczniowej ks. inf. Stanisław Szwajkosz w towarzystwie księży dekanatu i gości odprawił Najświętszą Ofiarę. Wśród uczestników parafialnego święta budziła zainteresowanie kilkunastoosobowa grupa alumnów w komżach I roku Arcybiskupiego Wyższego Seminarium Duchownego.

Niezwykle trafnym przedsięwzięciem proboszcza tej parafii ks. kan. Józefa Filipka było zaproszenie nie tylko bardzo zasłużonego dla diecezji ks. inf. Stanisława Szwajkosza, ale także kapłana Pomorza Zachodniego, ale od lat pracującego dla dobra katolików na terenie dawnego Związku Radzieckiego - ks. prał. dr. Andrzeja Steckiewicza (jego bliźniaczy brat ks. Jerzy także jest tam duszpasterzem). To właśnie ten bardzo pracowity kapłan w czasie swej wieloletniej służby na Wschodzie odbudował seminarium duchowne i prokatedrę w Petersburgu oraz katedrę, kurię i dom katedralny w Moskwie. W połowie ubiegłego roku otrzymał nominację na wikariusza generalnego archidiecezji mińsko-mohylewskiej na Białorusi. Porównał patriotyzm i męczeństwo patrona prawobrzeżnej parafii Szczecina - św. Stanisława ze Szczepanowa z kard. Kazimierzem Świątkiem (1914-2011), którego miał okazję z bliska poznać w czasie swej misyjnej służby. Z uwagi na to, że na terenie Szczecina mieszka sporo rodzin z kresowej Polski, ks. Steckiewicz podkreślił silną wiarę i umiłowanie wszystkiego, co polskie w osobie nieugiętego kardynała.

Kazimierz Świątek urodził się w patriotycznej rodzinie polskiej. Jego ojciec walczył w Legionach Józefa Piłsudskiego, zginął w 1920 r. podczas obrony Wilna przed bolszewikami. Kazimierz jako trzyletnie dziecko wraz z rodziną został wysłany na Syberię. Po powrocie do Baranowiczów i ukończeniu szkoły średniej wstąpił do seminarium duchownego w Pińsku, gdzie otrzymał 8 kwietnia 1939 r. święcenia kapłańskie. W czasie wojny brał udział w działalności konspiracyjnej. W dniu 21 kwietnia 1941 r. ks. Świątek został aresztowany przez NKWD, uwięziony w Brześciu nad Bugiem za przekonania religijne. Został skazany na karę śmierci. Rosjanie nie zdołali wykonać wyroku, bo wkroczyły wojska niemieckie. Powrócił do Prużany na Polesiu. Ale po ponownym wejściu Armii Czerwonej znów ks. Kazimierz został 17 grudnia 1944 r. aresztowany i uwięziony w Mińsku. Wyrokiem z 21 lipca 1945 r. na 10 lat łagrów o zaostrzonym reżimie znalazł się znów na Syberii, pracując przy wyrębie tajgi. Dwa lata później został zesłany do gułagu w okolicach Workuty. Dopiero został uwolniony 16 lipca 1954 r. w ramach zwolnień więźniów politycznych i powrócił do Pińska. W okresie pieriestrojki niezwyciężony kapłan włączył się w aktywną działalność Związku Polaków na Białorusi. Jan Paweł II w lipcu 1989 r. mianował go biskupem, a dwa lata później arcybiskupem archidiecezji mińsko-mohylewskiej. Wreszcie ten sam papież 77-letniego biskupa włączył do kolegium kardynalskiego, podnosząc jego kapłaństwo do godności kardynalskiej. Metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz na pogrzebie sędziwego kardynała w Pińsku oznajmił: - Kard. Świątek pozostanie na zawsze w naszej pamięci jako wiekowy świadek Chrystusa, męczennik ciężkich czasów komunistycznych i nazistowskich.

Głoszący homilię zachęcał wszystkich, by mieli tak silną wiarę jak patron parafii oraz jak syberyjski zesłaniec, nielękający się nawet śmierci, wierny, polski ksiądz Polesia - kard. Kazimierz Świątek.

Przed końcem odpustowej Mszy św. 80-letni ks. inf. Stanisław Szwajkosz dziękował proboszczowi parafii za zaproszenie i wszystkim parafianom na czele z ich ofiarnym ks. kan. Józefem Filipkiem za odbudowanie tak pięknie i cudownie świątyni, z iście perfekcyjną dokładnością i anielską cierpliwością. A przecież ks. Szwajkosz, pochodzący z diecezji tarnowskiej, słynącej z licznych powołań kapłańskich, to doświadczony budowniczy kościoła w Świnoujściu, a potem przez 10 lat tworzył szczecińskie seminarium duchowne, jednocześnie prowadząc największą wtedy 37-tysięczną parafię przy stoczni Warskiego.

Wreszcie wszyscy przeszli w procesji eucharystycznej prowadzonej przez Księdza Infułata wokół kościoła, by publicznie wyrazić swoją wdzięczność za przywiązanie do wiary swoich ojców i doznaniu tylu rozmaitych łask. Szczególnej wymowy temu świętu nadawał zdecydowany akompaniament orkiestry dętej utworzonej jeszcze przez niezapomnianego wychowawcę młodzieży br. Edmunda Sobisia SChr (1929-2005).

Uroczyste „Te Deum laudamus” oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem i indywidualnie relikwiami świętych Patronów naszej Ojczyzny umocniło wszystkich w ufnej, dalszej, choć nieznanej drodze przez ziemskie pielgrzymowanie.