Parafia pw. Miłosierdzia Bożego powstała z podziału parafii pw. św. Mikołaja.

Początek parafii

Jej początki sięgają 1987 r. – Po ośmioletnim proboszczowaniu w Starym Kurowie bp Józef Michalik zaprosił mnie do siebie i skierował do pracy w Głogowie z zadaniem tworzenia parafii i budowania kościoła. Było to dla mnie duże wyzwanie. Jednak zgodziłem się. Przyjechałem z nadzieją do tego miasta. Projekt nowej świątyni już był zatwierdzony przez kurię. Moim zadaniem było zrealizowanie tego projektu. Zostałem bardzo serdecznie przyjęty przez proboszcza parafii pw. św. Mikołaja ks. prał. Zbigniewa Kutzana. Po rozmowie z nim zostałem oddelegowany do tej części miasta, gdzie stały już pierwsze bloki, a pozostała część była jeszcze w budowie. Plac pod kościół przewidziany był na drugiej części osiedla. Tak się złożyło, że ta część osiedla rosła razem z kościołem – wyjaśnił ks. kan. Janusz Idzik, proboszcz parafii.

Pierwsza Msza św. na placu została odprawiona 4 września 1987 r. Przewodniczył jej bp Paweł Socha, który poświęcił przybory szkolne dzieciom rozpoczynającym nowy rok szkolny. Wokół jeszcze nic nie było. 1 maja 1988 r. plac pod budowę kościoła został poświęcony przez bp. Józefa Michalika. Już w lipcu tego samego roku wybudowano tymczasową kaplicę w Domu Sióstr. Nowa parafia została kanonicznie erygowana 26 sierpnia 1989 r. Na prośbę ks. kan. Idzika otrzymała ona wezwanie Miłosierdzia Bożego. Inspiracją dla nazwy było nauczanie Jana Pawła II, a szczególnie jego encyklika o Bożym Miłosierdziu. W 1992 r. gotowa była plebania, dzięki której nowa parafia mogła samodzielnie funkcjonować. Od samego początku proboszczem tej wspólnoty był i jest ks. kan. Idzik. To o podjął się trudu wznoszenia kościoła i tworzenia parafii.

– Mieszkańcy osiedla, gdzie dziś jest parafia, musieli chodzić do kościoła pw. Bożego Ciała. To było dla nich daleko. Kiedy dowiedzieli się, że tutaj będzie kościół, to bardzo się ucieszyli. Przez rok chodzili jeszcze do kościoła pw. Bożego Ciała, ale ja już wówczas zbierałem ofiary na budowę kościoła na osiedlu. Na początku chodziłem także sam po kolędzie, więc mogłem bardzo dobrze poznać parafian. I co warto podkreślić – to było wówczas 2 tys. mieszkańców i wszyscy przyjęli mnie po kolędzie – z radością wyjaśnił ks. kan. Idzik.

Kościół z kamienia

Nowy ośrodek duszpasterski został zaplanowany z dużym rozmachem. Pierwotnie w tej części Głogowa miało mieszkać 36 tys. osób. Te plany jednak nie zostały zrealizowane i kościół pw. Miłosierdzia Bożego jest jedyną świątynią na tym terenie. Masywna bryła kościoła bardzo dobrze wkomponowana w naturalne wzgórze widoczna jest z daleka. – Kościół był budowany od 1992 r. aż do dzisiaj. Są jeszcze rzeczy, które musimy dokończyć, ale świątynia jest już ukończona na tyle, że zdecydowaliśmy się poprosić Księdza Biskupa o jej poświęcenie. Od początku był wśród mieszkańców bardzo duży zapał w pracach. Oni z wielką radością przystąpili do wznoszenia kościoła – zaznaczył ks. kan. Idzik.

Kościół parafialny to dziś budynek dwupoziomowy. Kościół dolny funkcjonował wcześniej. Kościół górny – główna świątynia parafialna funkcjonuje od 2004 r. Kiedy ogląda się go z zewnątrz, robi duże wrażenie. Jednak wystarczy wejść do wnętrza, aby się zachwycić. Tu można się skupić i pomodlić. Kościół, choć nowoczesny, to jednak nawiązuje do najlepszych wzorców budynków sakralnych.

– Kościół stoi na małym wzgórzu, a bloki mieszkalne usytuowane są wokół. Na początku przeżywałem nawet pewien strach. Bo gdy za 5 minut zaczynała się liturgia, to w kościele nie było prawie nikogo. A kiedy wychodziłem do ołtarza, kościół był już pełen. Parafianie, mając tak blisko do swojego kościoła, przychodzili często przed samą Mszą św. – wspomniał ks. kan. Idzik.

Żywy Kościół

W życiu duszpasterskim widać niż. Kiedyś w szkołach było kilka tysięcy dzieci. Dziś dzieci i młodzieży jest mniej. Nie oznacza to jednak, że życie duszpasterskie tutaj zamiera. Wręcz przeciwnie. Przez te wszystkie lata działało lub działa tu blisko 30 grup. Dużą pomocą służą w parafii nadzwyczajni szafarze Komunii św. Ciągle myśli się o nowych inicjatywach.

– Dziś parafia liczy 11 tys. mieszkańców. Mamy wiele grup duszpasterskich: Żywy Różaniec, Apostolat Maryjny, Ruch Światło-Życie, ministranci, lektorzy, Wspólnota Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, Chrześcijańskie Forum Społeczne, Koło AA, Koło Radia Maryja, Bractwo Jana Pawła II, neokatechumenat i jeszcze inne – podkreśla ks. kan. Idzik.

W parafii działają cztery grupy neokatechumenatu. Najstarsza jest na etapie ewangelizowania. Jej członkowie wraz z Księdzem Proboszczem chodzą po domach, aby głosić Ewangelię. Ludzie reagują różnie. Niektórzy zamykają drzwi, ale wielu otwiera nie tylko mieszkania, ale i serca na Bożą prawdę.

Prawdziwe miejsce świętych

W kościele pw. Miłosierdzia Bożego znajduje się wiele relikwii świętych i błogosławionych.

Relikwie to doczesne szczątki lub przedmioty związane z konkretnym świętym czy błogosławionym. Od samego początku proboszcz zabiegał, by w kościele były relikwie. Dziś kościół pw. Miłosierdzia Bożego cieszy się z posiadania relikwii następujących świętych: Małgorzaty Marii Alacoque, Klemensa Rzymskiego, papieża, kard. Karola Boromeusza, Rity z Cascii, Agaty z Sycylii, Tarsycjusza, Ojca Pio, Jana Bosko, Jadwigi Śląskiej, Jana Pawła II, Faustyny Kowalskiej, Franciszka i Hiacynty z Fatimy, Maksymiliana Kolbego, Jadwigi Królowej, Michała Sopoćki, Jerzego Popiełuszki, Zygmunta Gorazdowskiego i Karoliny Kózkówny. To prawdziwy dom Wszystkich Świętych. Parafianie z dużym nabożeństwem traktują relikwie Jana Pawła II. Tworzone przy parafii Bractwo Jana Pawła II ma zająć się propagowaniem jego nauczania. To będzie pierwsza taka grupa w diecezji. Wraz z kanonizacją polskiego papieża rodzi się coraz większa potrzeba przybliżenia osoby i dzieła papieża młodemu pokoleniu.

Ośrodek dla bezdomnych

Tytuł parafii pw. Miłosierdzia Bożego zobowiązuje. Miłosierdzie nie jest tu tylko głoszone, ale praktykowane. W 1999 r. zostało powołane Przytulisko im. św. Faustyny. Przytulisko było darem dla Jana Pawła II za wyniesienie na ołtarze św. Faustyny. Pierwsi bezdomni zamieszkali w baraku, który znajdował się na placu budowy kościoła. Każdy bezdomny, który prosił o pomoc, był kierowany do tego ośrodka. Tu otrzymywali wsparcie i konkretną pomoc. Ci, którzy zdecydowali się pozostać, pracowali przy budowie kościoła. Z czasem okazało się, że należy pomyśleć o nowym miejscu na przytulisko. Po nawiązaniu współpracy z Fundacją Instytutu św. Brata Alberta i Agencją Własności Skarbu Państwa we Wrocławiu udało się pozyskać budynki po dawnym PGR w Żukowicach. Choć siedziba wymagała znacznego remontu, to jednak dzięki życzliwości parafian i mieszkańców Głogowa udało się przygotować obiekt. Mieszka tu nawet 65 osób. Przytulisko posiada kawałek ziemi. mieszkańcy uprawiają ją i hodują zwierzęta. Dzięki przytulisku bardzo wielu jego mieszkańców rozpoczęło nowe życie.

Dar konsekracji

Uroczystego poświęcenia kościoła parafialnego dokonał bp Stefan Regmunt w otoczeniu głogowskich kapłanów i parafian. Do konsekracji cała wspólnota przygotowywała się przez ostatni rok.

Do tego dnia parafia przygotowywała się poprzez odświeżenie świątyni, odnowę duchową podczas triduum parafialnego zakończonego spowiedzią, ale także poprzez konkursy. Były konkurs plastyczny, literacki i konkurs dekoratorski. Konkurs dekoratorski polegał na przygotowaniu w domu dekoracji na dzień konsekracji. Parafianie i miasto zadbali o odświętne przystrojenie ulic i domów. W wielu punktach zawisły patriotyczne i religijne flagi. Z myślą o konsekracji zorganizowano także rajd rowerowy dla młodzieży i dorosłych. Planowany jest także piknik z podziękowaniem dla parafian za przygotowanie całego dzieła konsekracji. To będzie czas na wspólne biesiadowanie i spotkanie wszystkich zaangażowanych w prace.

Kościół poucza, że konsekracja to uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza. Zalicza się ją do najważniejszych aktów liturgicznych. Miejsce bowiem, gdzie gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać Słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii, jest szczególnym obrazem Kościoła, Świątyni Boga, zbudowanej z żywych kamieni.

Dziś parafia pw. Miłosierdzia Bożego w Głogowie posiada bardzo dobre zaplecze duszpasterskie. Nowy kościół, Dom Sióstr, plebania, biuro parafialne, dzwonnica i baszta są znakiem ogromnej wiary i przywiązania do Kościoła mieszkańców tej części Głogowa. A żywą wspólnotę Kościoła tworzą sami parafianie, dając świadectwo wiary, uczestnicząc w liturgii i świadcząc miłosierdzie.