Uroczystość, która odbyła się 29 grudnia ub. r. była bardzo podniosła i sentymentalna. Dwadzieścia cztery pary z brańskiej gminy dostąpiło łaski Pańskiej i obchodziło jubileusz pięćdziesięciolecia wspólnego pożycia małżeńskiego. Były to następujące osoby: Wiktoria i Jan Byczkowscy, Józefa i Jan Kondratowie z Oleksina; Janina i Jan Popławscy, Jadwiga i Zygmunt Woińscy z Popław; Danuta i Stefan Paproccy, Irena i Jan Krukowie, Anna i Stanisław Suszkowie z Domanowa; Irena i Franciszek Zgietowie, Jadwiga i Władysław Maruszewscy z Mnia; Anna i Jan Brzozowscy, Eugenia i Ferdynand Pruszyńscy z Pruszanki Starej; Stanisława i Józef Bartosiak z Klich, Cezaria i Czesław Krasowscy z Płonowa, Janina i Józef Nieroda z Burchat, Regina i Henryk Trusiakowie z Bronki, Maria i Józef Antoniukowie z Zań, Wacława i Aleksander Markiewiczowie z Chojewa, Janina i Franciszek Radulscy z Markowa, Zofia i Eugeniusz Żochowie z Holonek, Janina i Władysław Kazimierscy z Glinnika, Janina i Franciszek Jurczak ze Spieszyna, Jadwiga i Józef Malinowscy z Załuskich Kościelnych, Marianna i Kazimierz Szmurło z Brzeźnicy, Halina i Wacław Zabłudowscy z Dębowa.
W tak doniosłym wydarzeniu udział wzięli przedstawiciele władz gminnych i pracownicy UG: przewodniczący Rady Gminy, Wojciech Jakubowski, wójt Krzysztof Jaworowski, skarbnik Zdzisława Iwańczuk, sekretarz Robert Gołąbiecki, kier. ref. ogólnoorganizacyjnego, Renata Kunicka, insp. Halina Wąż i insp. Anna Bagińska.
Mszę św. w intencji dostojnych Jubilatów odprawił ks. Bogusław Wasilewski - proboszcz z Chojewa. Jego słowa skierowane pod adresem najważniejszych gości wprowadziły nastrój wzruszenia i nostalgii. Wiele osób nie mogło ukryć łez. Nie było to tradycyjne "kazanie". Piękna i prostym językiem przekazana, wzruszająca opowieść o ludziach skromnych, pracowitych i zawsze obcujących z Bogiem poruszyła wszystkie serca. Kaznodzieja powiedział m.in.: "Dzisiaj wspominamy moment Waszych zaślubin. Z drżeniem, ale i z wielką nadzieją podejmowaliście wtedy to powołanie. Życie małżeńskie jest powołaniem i to niezmiernie trudnym. Idąc razem «ręka w rękę» osiągnęliście wszystko to, czym cieszycie się dzisiaj. Dobra materialne, to, do czego doszliście, czego się dorobiliście, co pomnożyliście po przejęciu od Waszych rodziców oraz dobra duchowe, chwile szczęścia, wspólne przeżycia, uniesienia. Tych dóbr nie da się ująć liczbowo, są one niewymierne. Serce przy sercu, myśl przy myśli, chwile bycia razem. Wasze potomstwo, które jest przedłużeniem życia. Krew z krwi, kość z kości. W nich będziecie trwać dalej. Z pewnością Szanowni Jubilaci, czujecie się zmęczeni - macie prawo. Może szalony pęd dzisiejszej rzeczywistości nie pozwala Wam nadążyć - takie jest życie i jego prawidła. Licznik do tyłu nie stuka, kalendarza nie można czytać od tyłu. Młodzi gonią, kierat życia się obraca, a my pewnych rzeczy nie rozumiemy i niestety nie będziemy w stanie zrozumieć - zmiana pokoleniowa ma swoje prawa.
Wielu rzeczy się lękamy. Po drodze odstajemy. Przychodzi dolegliwość wieku, choroba, słabość. Czasami ktoś może poczuć się zagubiony albo wręcz niepotrzebny. Może w nerwowości i zestresowaniu młodzi powiedzą czy dadzą odczuć, że może jesteś niepotrzebny. Nic złudniejszego - pamiętajcie, Kochani Jubilaci, jesteście dzisiaj jeszcze bardziej potrzebni niż wtedy, kiedy ich wydawaliście na świat, wychowywali. Skończyliście najtrudniejszą i najbardziej renomowaną szkołę na świecie - szkołę życia. To jest uniwersytet. Żaden inny się z nim nie porówna i żadna mądrość książkowa nie dorówna mądrości życiowej. Wy jesteście o nią bogatsi i przez to stajecie się dla młodych nauczycielami życia rodzinnego, małżeńskiego. Wasze sukcesy i porażki powinny uczyć młodych. Jest takie stare porzekadło: «Taka rola starym padła służyć młodym za zwierciadła»".
Zacytowany fragment słów ks. B. Wasilewskiego uświadomił wszystkim biorącym udział w uroczystości, jaka jest rola ludzi starszych w życiu społeczności.
Po Mszy św. rozpoczęły się uroczystości, którym przewodniczył wójt K. Jaworowski. Powitał gości i każdą parę jubilatów indywidualnie. Podziękował im za trud włożony przez ich rodziny w rozwój ojczyzny, gminy, za wychowanie kilku pokoleń Polaków. Podkreślił priorytetowy charakter rodziny jako podstawy suwerennego państwa.
Słowa ks. B. Wasilewskiego i wójta K. Jaworowskiego skierowane do wszystkich uczestników uroczystości były takim małym kompendium wiedzy o życiu, jakie powinien posiadać każdy Polak, na temat rodziny i wychowania.
Następną częścią imprezy było wręczenie Jubilatom medali "Za długoletnie pożycie małżeńskie" przyznanych przez Prezydenta RP. Aktu dekoracji dokonali K. Jaworowski, W. Jakubowski i R. Kunicka.
Część artystyczną pt.: Perypetie pary zakochanej przygotowała młodzież z Publicznego Gimnazjum im. Jana Pawła II w Glinniku pod kierunkiem nauczycielki języka polskiego Ewy Zawadzkiej. Prowadzony przez Barbarę Wakułę, nauczycielką ze Szkoły Podstawowej w Mniu, folklorystyczny zespół wokalny "Mianka" wykonał kilka ludowych pieśni podlaskich. Nie zabrakło akcentu kulinarnego, którego głównym punktem był trzypiętrowy tort dla wszystkich uczestników.
Panujący nastrój świąteczny i ogromna siła Bożego Narodzenia utwierdziła wiele osób w przekonaniu, że nie jest jeszcze w Polsce tak źle z instytucją rodziny. Można było to określić na podstawie obecności kilku pokoleń. Byłem pod wrażeniem obserwując jak młodzi ludzie czule spoglądali na swoich rodziców, dziadków, a być może i pradziadków. Później, przy składaniu życzeń było wiele uścisków i pocałunków. My Polacy mamy w sobie coś specyficznego i charakterystycznego. Nasza filozofia rodzinna jest odmienna niż innych nacji. Charakteryzuje ją uczuciowość i przywiązanie do bliźnich. Nie sugerujmy się patologiami, one są wszędzie. Zło zawsze towarzyszyło dobru. Wybierzmy drogę naszych Jubilatów.
Patrząc na nich mamy nadzieję, że kochając i wierząc też możemy doczekać takiego samego jubileuszu. Udana uroczystość u schyłku 2002 r. dobrze świadczy o organizatorach.