Ziemia żywi nas, ludzi, i zwierzęta. Dlatego jest tak ważna, dlatego trzeba ją miłować i jej bronić przed różnymi agresorami. Św. Jan Paweł II, wychowany na Ewangelii, także na patriotycznych poetach, pisarzach, polską ziemię wielokrotnie na naszych oczach całował i nas prosił, abyśmy ją kochali i byli jej wierni. Dziękujemy przeto naszym rolnikom, którzy pomimo niesprzyjającej polityki rolnej, wyjeżdżają na pola, podejmują produkcję roślinną i zwierzęcą, by dostarczać żywności dla siebie i dla drugich.

W chwilach trudnych niech przypomina się wam, drodzy rolnicy, scena z Reymontowskich „Chłopów”, scena przedstawiająca śmierć Macieja Boryny, śmierć z rozciągniętymi ramiona na ziemi i wołaniem wichrów: „Gospodarzu nie odchodź – zostań z nami”. Drodzy bracia rolnicy, nie odchodźcie, nie opuszczajcie ziemi, która nas karmi i która domaga się naszej pracy, naszego wkładu, naszej miłości.

W Eucharystii dożynkowej dziękujmy za to, co jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich, czyli dziękujmy za tegoroczne plony ziemi. Wiemy, że ludzie sieją, sypią nawozy, czasem podlewają, nawadniają, wczesną wiosną chronią przed zimnem, ale to Pan Bóg daje wzrost i użycza odpowiedniej pogody, by rośliny i drzewa rosły i owocowały.

Kiedyś Mojżesz napominał swoich rodaków: „Najesz się, nasycisz i będziesz błogosławił twego Pana, Boga twego, za piękną ziemię, którą ci dał. Strzeż się, byś nie zapomniał o Panu Bogu twoim, lekceważąc przestrzeganie Jego nakazów, poleceń i praw (…). A gdy się najesz i nasycisz, zbudujesz sobie piękne domy i w nich zamieszkasz, gdy ci się rozmnoży bydło i owce, obfitować będziesz w srebro i złoto, a gdy wzrosną twe dobra – niech się twe serce nie unosi pychą, nie zapominaj o Panu Bogu twoim (…). Obyś nie powiedział w sercu: «To moja siła i moc moich rąk zdobyły mi to bogactwo». Pamiętaj o Panu, Bogu twoim, bo On udziela ci siły do zdobycia bogactwa” (Pwt 8,10-14.17-18).

Nie zapominajmy, kto jest najważniejszy, kto kieruje przyrodą i ludzkimi sercami. To Bóg, który sprawia w przyrodzie wzrost i nam udziela sił i zdrowia do pracy, do modlitwy, do miłowania, do cierpienia, do wytrwania.

Do naszej wdzięczności wobec Pana Boga i ludzi, wobec naszych rolników, dołączmy także prośbę, byśmy chętnie dzielili się tym, co mamy, tym, co sobie wypracujemy. Dobra osiągnięte, wypracowane są do podziału. Nie wolno nam być pazernymi, zachłannymi. Przestrzega nas przed tym św. Paweł w Pierwszym Liście do Tymoteusza: „Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy [z niego] wynieść. Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni. A ci, którzy chcą się bogacić, popadają w pokusę i zasadzkę oraz w liczne nierozumne i szkodliwe pożądania. One to pogrążają ludzi w zgubie i zatraceniu. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniędzy. Za nimi to uganiając się, niektórzy zbłądzili z dala od wiary i sobie samym zadali wiele cierpień” (1 Tm 6, 7-10).

Oprac. Julia A. Lewandowska