Reklama

Geopolityczny Smoleńsk

O katastrofie smoleńskiej w Polsce mówiło się wiele, jednak szybko zaczęto też zarzucać, że rozmawia się na ten temat zbyt wiele, że znów uprawia się nikomu niepotrzebną martyrologię, że upolitycznia się tę wielką tragedię narodową. Co więcej, niemal tuż po pogrzebach wielkie media zaczęły ten temat metodycznie ignorować, wręcz wyszydzać. Twierdzono, że Polacy są „tym Smoleńskiem” już bardzo zmęczeni

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niektórzy Polacy ulegli zmęczeniu medialnym szumem wokół katastrofy smoleńskiej, o cechach klasycznej dezinformacji – rzecz jasna, nie wszyscy. Jednakże ci niezmordowanie dociekliwi, niedający wiary oficjalnie obowiązującym trendom propagandowym, zostali nazwani ciemnogrodem. Niepoprawny politycznie stał się już nawet sceptycyzm wobec raportu rosyjskiego MAK-u, a krytykę polskiego raportu komisji Millera uznano w Polsce za szczyt tejże niepoprawności. Starano się wszelkimi sposobami, dosłownie od pierwszych chwil, wypierać ze świadomości społecznej jakiekolwiek myślenie o możliwości zamachu, a w zamian oficjalne polskie źródła do dziś – tak jak natychmiast po zdarzeniu – sugerują winę polskich pilotów.

Dezorientacja i chaos – to były zasady mówienia o katastrofie smoleńskiej. Obowiązujące w Polsce, bo świat, jeśli nie liczyć pierwszych newsowych dni, milczał. Ze spokojem przyjmowano na Zachodzie raport MAK-u, a przede wszystkim ceniono opanowanie polskiego rządu, który tak skutecznie przeciwstawiał się owym „podpalaczom”, którzy chcieli przerwać ten błogostan, sugerując nieczyste intencje Rosji. Sposób postrzegania Rosji zaczął się zmieniać dopiero z początkiem 2014 r. Stopniowo i powoli, bo ludzie na Zachodzie wciąż woleliby mieć święty spokój i nie myśleć ani o wojnie na Ukrainie, ani tym bardziej o tym, że pod Smoleńskiem 5 lat temu zginęli Prezydent RP i znaczące osobistości polskiej elity politycznej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Najwyższa pora

W kwietniu 2015 r. w Niemczech, a już miesiąc później w Polsce ukazała się książka znanego i cenionego niemieckiego dziennikarza śledczego Jürgena Rotha pt. „Tajne akta S”. Jest to – śmiem twierdzić – pierwsza tego typu publikacja – nie tylko ukazująca szeroki, geopolityczny kontekst katastrofy smoleńskiej, ale przede wszystkim systematyzująca i porządkująca narosły wokół niej, a spowodowany przez polskie (i oczywiście rosyjskie) media chaos. Jako taka jest cenna nie tylko dla niewiele na ten temat wiedzących czytelników zachodnich, ale także dla wszystko już wiedzących i ponoć niechcących już więcej wiedzieć Polaków.

Reklama

Książka ta – jak zaznacza sam autor – jest próbą opisania unikalnej w skali świata katastrofy, która „miała nieszczęście” zdarzyć się w czasie, kiedy zachodni świat był jeszcze naiwnie przekonany o dobrych intencjach Rosji, kiedy tak bardzo chciał ją do siebie przytulić. W 2010 r. myślenie o zamachu było dowodem na zbyt wybujałą fantazję, a mówienie o nim – z perspektywy Rotha – „brzmiało awanturniczo i niewiarygodnie”.

Jürgen Roth zdecydował się napisać książkę o katastrofie smoleńskiej, mimo że wydawać by się mogło, iż w obliczu kryzysów i gwałtownych przemian na świecie, w obliczu wojny na Ukrainie nikt już nie interesuje się tym, co zdarzyło się w 2010 r., kiedy to w do dziś niewyjaśnionych należycie okolicznościach zginęła „istotna część elit Rzeczypospolitej Polskiej”. Niemiecki reporter uważa, że wprost przeciwnie – właśnie teraz jest najwyższa pora, by nadrobić wcześniejsze zaniechania i przynajmniej zastanowić się nad sprawą katastrofy smoleńskiej.

Książka powstała po to, by pokazać tragedię smoleńską jako wydarzenie, które w istocie dotknęło nie tylko samych Polaków, ale – czas to pokazał – cały cywilizowany Zachód. Autor krok po kroku opisuje geopolityczny mechanizm i podważa z góry narzucone w Polsce i na Zachodzie przekonanie, że katastrofa smoleńska nie mogła w żadnym razie być ogniwem tego mechanizmu, że musiała być li tylko wypadkiem lotniczym, jakich wiele.

Dla zachodniego czytelnika – jeśli zechce tę książkę przeczytać, zachęcony dyskusją na jej temat w niemieckich mediach – ważne jest tło historyczne sięgające II wojny światowej, sowieckiego mordu na polskich elitach w Katyniu, ale także uporządkowanie pewnych znaczących faktów z najnowszej historii Polski i regionu Europy Środkowo-Wschodniej. Roth stara się w sposób klarowny i obiektywny przedstawić sylwetkę Lecha Kaczyńskiego, jego politykę, charakteryzującą się ograniczonym zaufaniem wobec Rosji – wtedy ostro krytykowaną, dziś tragicznie zweryfikowaną. I nie kryje pytania, czy Prezydent RP pod Smoleńskiem nie zapłacił właśnie za ten swój brak pokory, za nieustępliwą obronę polskich interesów, choćby w sprawie kontraktu gazowego z Rosją.

Reklama

Niejako w kontrapunkcie do biegu zdarzeń Roth pokazuje też pełną zagadek karierę Władimira Putina – od niepozornego pułkownika służb specjalnych do bezwzględnego jedynowładcy o imperialnych aspiracjach. Opisując jego konsekwentnie agresywną politykę, niemiecki reporter znakomicie ilustruje obowiązującą w niej metodę odwracania kota ogonem, której Zachód tak długo nie chciał dostrzec i nie przyjmował do wiadomości jej istnienia, a w swoim czasie to prezydenta Kaczyńskiego wolał uznawać za wichrzyciela i zawalidrogę w skompromitowanym dziś – chyba? – tzw. resecie stosunków z Rosją.

Jeszcze w grudniu 2014 r. – przypomina Roth – niemieccy dostojnicy, przedsiębiorcy i ludzie kultury wystosowali list otwarty pt. „Znowu wojna w Europie? Nie w naszym imieniu!”. Wzywali oni do polityki odprężenia, ale bez słowa na temat agresywnej polityki Putina. Za to było tam zdanie: „Od czasu kongresu wiedeńskiego w 1814 r. Rosja należy do uznanych mocarstw kształtujących Europę”.

Chłodnym okiem

Jürgen Roth w swej książce pieczołowicie zdaje relację z przebiegu badania przyczyn katastrofy smoleńskiej. Niczego nie wyśmiewa, niczego nie deprecjonuje, zadaje te pytania, które w Polsce uznawane są za oszołomskie (i wyraża zdziwienie, że w naszym kraju są one z góry skreślane, co ogranicza możliwość dojścia do prawdy).

Wiele przesłanek przemawia za tym – pisze – że na pokładzie tupolewa mogło dojść do jednej lub kilku eksplozji. Przypomina tu raport Federalnej Służby Wywiadowczej Niemiec (BND) z marca 2014 r., w którym „utrzymywano, że zlecenie zamachu na TU-154M pochodziło «bezpośrednio» od wysokiej rangi polskiego polityka i było skierowane do generała FSB Jurija D.”. Roth przytacza wątek tego dokumentu dotyczący rosyjskich nacisków na Polskę w sprawie podpisania umowy na dostawy i tranzyt gazu. W związku z odkryciem w Polsce zasobów gazu łupkowego i możliwością uniezależnienia się od rosyjskich dostaw Gazpromowi zależało na jak najpilniejszym podpisaniu długoterminowej umowy z Polską. Prezydent Kaczyński kategorycznie oponował.

Reklama

Roth w swojej relacji dotyczącej dokumentu niemieckich służb nie pomija pytania: „Na ile poważnie można traktować ten raport?”. I z reporterskiej rzetelności zastanawia się: „Nie wiadomo, czy jest to stosowana we wszystkich międzynarodowych kręgach wywiadowczych zwykła dezinformacja, czy też mamy do czynienia z chłodną analizą politycznych struktur władzy w Polsce w kontekście wielkich projektów gospodarczych”. Tymczasem w Polsce do dziś – mimo dość nagłej, wymuszonej zmiany w polityce polskiego rządu wobec Rosji – każda tego rodzaju próba zastanawiania się wciąż jest skazywana na wyszydzenie.

Doszło do tego, że to niemieckiemu reporterowi możemy obecnie zawdzięczać rzeczową i spokojną systematyzację tego, co działo się w Polsce po katastrofie smoleńskiej w sprawie jej wyjaśnienia. Główne polskie media zajmowały się jedynie zaciemnianiem obrazu, media opozycyjne natomiast dostarczały sensacyjnych informacji, siłą rzeczy w sposób wyrywkowy i mocno nacechowany emocjonalnie. Zabrakło chłodnego spojrzenia.

Jürgen Roth nie szydzi z Zespołu Parlamentarnego Antoniego Macierewicza, przeciwnie – potwierdza niekłamane kompetencje współpracujących z nim naukowców. Imponująco szczegółowo relacjonuje też to, co sami nazywamy „polskim piekłem”, a co rozpętało się wokół prac tegoż zespołu. Dziwi się brakiem współdziałania tzw. oficjalnych czynników z tymi, którzy mają odpowiednie zaplecze naukowe i gotowi są pro publico bono poświęcić swój czas oraz własne pieniądze, aby dojść do prawdy w tej najważniejszej dla Polski sprawie. Opisuje konferencje smoleńskie, niezrozumiale nieudaną inicjatywę prof. Michała Kleibera, zastraszenie polskiego środowiska naukowego, niemoc polskich prokuratorów, propagandową rolę Macieja Laska jako przewodniczącego rządowego zespołu ekspertów, dziwne samobójstwa ludzi w jakiś sposób związanych ze sprawą smoleńską, ale przede wszystkim – zaniechania polskich władz, od początku do końca. Roth stara się dotrzeć do ich korzeni.

Reklama

Mamy więc w tej książce drobiazgową analizę nieprawidłowości w przygotowaniach do wizyty prezydenta Polski w Katyniu. Niemiecki autor nie kryje zdumienia ich skalą, sugeruje wręcz nieprzypadkowość sekwencji zdarzeń. Zwraca np. uwagę na sprawę, która w polskich rozważaniach pojawiała się tylko marginalnie – na „niebezpieczną umowę serwisową”, na podstawie której samolot TU-154M w 2009 r. przechodził remont w Rosji, gdzie był pozostawiony praktycznie bez polskiego dozoru.

Mamy też analityczny opis nieporadnej polskiej dyplomacji, która nie reagowała na dyktowane przez Putina warunki, że nie życzy on sobie obecności prezydenta Kaczyńskiego na uroczystościach w Katyniu, na skutek czego doszło do rozdzielenia wizyt, czemu w Polsce zupełnie się nie dziwiono, a tym bardziej nie śmiano nawet niczego złego podejrzewać... A Donald Tusk nie zareagował na bezczelne słowa Putina podczas wspólnej konferencji już w czasie tychże uroczystości, że, jego zdaniem, Stalin zdecydował się na rozstrzelanie Polaków, kierując się chęcią zemsty za głód i choroby ponad 30 tys. czerwonoarmistów, którzy w wyniku wojny polsko-sowieckiej w 1920 r. trafili do polskiej niewoli. Po tych słowach, dwa dni później – pisze Roth – dzień przed brzemiennym w skutki lotem do Smoleńska rosyjskie służby odmówiły ochronie polskiego prezydenta wnoszenia broni na pokład samolotu (...), zabroniono przedstawicielom jego kancelarii sprawdzenia lotniska wojskowego. Itd., itp. Podobnymi zdziwieniami i dziwnościami wprost usiana jest książka Jürgena Rotha.

Reklama

Nadal niedowierzanie

Czy publikacja niemieckiego reportera pobudzi myślenie, czy wywoła jakąkolwiek reakcję krajów zachodnich na sprawę wyjaśnienia katastrofy smoleńskiej? Realnie biorąc, trudno się tego spodziewać, choć niewątpliwie już samo jej pojawienie się można uznać za swego rodzaju przełom. Z pewnością zawarte w niej analizy będą nadal zbyt trudne do przyjęcia.

Znający doskonale zachodnie, zwłaszcza niemieckie realia prof. Zdzisław Krasnodębski uważa, że przedstawiony w książce Rotha obraz III RP jest tak wstrząsający, iż przeciętny niemiecki czytelnik może go przyjmować z niedowierzaniem. Powątpiewanie może też budzić opisanie polskiej polityki Donalda Tuska, obecnego przewodniczącego RE, czy też polityczne manewry Bronisława Komorowskiego, ulubieńca wielu zachodnich polityków. Mimo to można mieć nadzieję, że ta publikacja przerwie przynajmniej zmowę milczenia wokół tragedii smoleńskiej. Ale i to nie jest pewne.

Podziel się:

Oceń:

0 0
2015-06-16 11:33

Wybrane dla Ciebie

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało w ub.r. z tabletki "dzień po"

2024-03-27 09:25

Adobe Stock

Minister zdrowia Izabela Leszczyna poinformowała, że w ubiegłym roku 15-latki stanowiły 2 proc. osób korzystających z tabletki "dzień po". Dodała, że w tym czasie 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało z tabletki "dzień po".

Więcej ...

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15
O. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

Więcej ...

Wielki Czwartek we Wschowie z biskupem Tadeuszem

2024-03-28 22:04
Wschowa

Krystyna Pruchniewska

Wschowa

Liturgii Wieczerzy Pańskiej w kościele pw. św. Stanisława we Wschowie przewodniczył biskup diecezjalny Tadeusz Lityński.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Wiadomości

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Kościół

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną...

Wiara

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną...

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Kościół

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Wiara

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...

Kościół

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...