W diecezji sosnowieckiej prace prof. Wincentego Kućmy znajdziemy w olkuskiej parafii Dobrego Pasterza. Wymowna jest aranżacja prezbiterium kościoła Dobrego Pasterza w Olkuszu. W centrum kompozycji, zajmującej całą ścianę, znajduje się wykonana w lipowym drewnie rzeźba Chrystusa Dobrego Pasterza. Umieszczona jest ona powyżej tabernakulum stylizowanego na krzew gorejący, na tle krzyża umieszczonego w tondzie, z wyobrażeniem rzeźbiarskim Czterech Ewangelistów z atrybutami. Całość dopełnia wklęsły i wypukły relief różnych postaci stojących wokół Dobrego Pasterza. Ciekawym dopełnieniem jest krucyfiks ołtarzowy z ekspresyjnym przedstawieniem konającego Chrystusa. W trakcie realizacji są pozostałe elementy wyposażenia wnętrza, m.in. ołtarz boczny z rzeźbami św. Jana Pawła II oraz św. Faustyny Kowalskiej. Do prac przy wyposażeniu wnętrza świątyni, z inicjatywy pierwszego proboszcza olkuskiej parafii ks. Henryka Januchty, zaproszony został ten znakomity artysta.

Wincenty Kućma urodził się w 1935 r. w Zbilutce na ziemi kieleckiej. W latach 1957-62 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni prof. Wandy Śledzińskiej. W 1967 r. rozpoczął pracę dydaktyczno-naukową na ASP, gdzie do momentu przejścia na emeryturę w 2000 r. kierował Pracownią Przestrzeni w Katedrze Sztuk Wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych. Profesor znany jest z ekspozycji ponad 40 wystaw indywidualnych, 80 zbiorowych i prawie 60 wystaw za granicą. Brał udział w wielu konkursach rzeźbiarsko-architektonicznych, uzyskując ponad 50 nagród i wyróżnień. Odznaczony został m.in.: Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Złotym Medalem Ojca Świętego Jana Pawła II, Nagrodą im. św. Brata Alberta za twórczość w dziedzinie rzeźby patriotycznej i sakralnej. W 2000 r. został uhonorowany Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego, nadanym mu przez Papieża za działalność w dziedzinie sztuki sakralnej. W tym roku otrzymał tytuł honorowego profesora Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie oraz medal Papieskiej Rady ds. Kultury „Per Artem ad Deum”.

Co można powiedzieć o artyście? – Wincenty Kućma w sztuce sakralnej jest mistrzem budowania nastroju. Styl artysty jest strzelisty, bliski pionowym, wydłużonym rytmom będącym znakiem duchowości gotyckiej. Materiał zawsze szlachetny, dotknięcie ciepłe, nadające życie posłusznej materii – stwierdził Jan Pamuła, były rektor ASP w Krakowie. – To artysta, który stworzył swój indywidualny styl, bardzo charakterystyczny i łatwo rozpoznawalny. Niewątpliwie w swej twórczości poszukuje formy, eksperymentuje. W każdej realizacji zawiera jakieś indywidualne przeżycie. Sam żyjąc wiarą, tworzy przepełnione wiarą realizacje – dodaje Bogdan Czesak, rzeźbiarz i konserwator dzieł sztuki.

Wincenty Kućma swoje prace zrealizował w ponad 60 kościołach w Polsce, m.in. w: Brzesku, Dębicy, Krościenku, Krynicy Górskiej, Kielcach, Warszawie, Woli Radziszowskiej, a także w Irkucku, Czycie, Pskowie, na Sachalinie w Rosji oraz w Baranowiczach na Białorusi. Do uznawanych przez artystę za ważne rzeźb sakralnych należą stacje Pasierbieckiej Drogi Krzyżowej przy sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia. Kućma stworzył monumentalne pomniki, m.in.: Obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku, Poległym w Obronie Ojczyzny 1939-45 w Częstochowie, Powstania Warszawskiego 1944 w Warszawie, Armii Krajowej w Kielcach, Macieja Miechowity w Kielcach. Jego prace odnaleźć można także w New Delhi w Indiach, Genewie w Szwajcarii, Doncaster w Anglii czy Prilepie w Macedonii. Wincenty Kućma jest także autorem rzeźb znajdujących się w obiektach sakralnych w Krakowie: Ołtarza Trzech Tysiącleci na Skałce, rzeźb w kościele św. Jana Chrzciciela na Prądniku Czerwonym, w sanktuarium Najświętszej Rodziny w Nowym Bieżanowie i kościele św. Michała Archanioła na Krowodrzy. Nie sposób pominąć prac znajdujących się w zbiorach Muzeów Narodowych w Krakowie, Warszawie i Poznaniu, w Muzeum Sztuki Medalierskiej, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku oraz w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa.

On sam, zapytany kiedyś, gdzie się kończy sztuka, a zaczyna kicz, odpowiedział: – Kicz jest wszechobecny. Panoszy się we wszystkich dziedzinach twórczości. Kicz jest wynikiem zaspokajania niskich lotów twórczości. Seryjna produkcja obrazów, rzeźb, grafik, przedmiotów użytkowych jest zjawiskiem nagminnym. Obiekty realizowane przez naśladowców w swojej naiwności i beztalenciu można spotkać we wszystkich magazynach handlowych i sklepach oraz kramach odpustowych. Grupa entuzjastów dekoruje z różnych okazji obiekty sakralne, wykorzystując elementy ozdobne, symbole religijne wycięte w styropianie, wypisując różne treści i tworząc przy tym nastrój domu kultury z czasów realnego socrealizmu...

Podziwiając twórczość Wincentego Kućmy, można za Benedyktem XVI jasno powiedzieć: „Czym jest piękno, które pisarze, poeci, muzycy, artyści rozważają i przekładają na swój język, jeśli nie odbiciem blasku Słowa wiecznego, które stało się ciałem?”. Prawdę tę nieustannie trzeba zgłębiać i żyć nią na co dzień.