Wskazania ks. Stanisława Konarskiego, dotyczące sposobów dotarcia do serc i umysłów młodych ludzi, zaskakują swą aktualnością i w dniu dzisiejszym. Według niego, nauce powinno towarzyszyć kształtowanie duszy tak, by uformować człowieka "prawego i zacnego".
7 kwietnia w Gimnazjum nr 1 w Lublinie, którego patronem jest założyciel Collegium Nobilium, odbyło się przedstawienie pod tytułem Rozpięty na ramionach. Wpisało się ono w czas Wielkiego Postu, okresu naturalnego wyciszenia i refleksji nad życiem każdego z nas.
Spektakl, przygotowany przez uczniów klas starszych, składał się z dwóch dopełniających się części: słowno-recytatorskiej i muzycznej. "W drodze do Boga, w którymś momencie życia, znajdujemy się w cieniu krzyża" - wokół tego cytatu skupiły się rozważania tajemnicy męki Jezusa Chrystusa, tajemnicy, bez której moje cierpienia, moje niepowodzenia i upadki stają się czymś niezrozumiałym i pozbawionym sensu. Fragment Ewangelii św. Marka, opisujący wydarzenia na Golgocie, posłużył do uświadomienia współcześnie żyjącemu człowiekowi, że dramat Golgoty rozgrywa się każdego dnia, kiedy odwracamy się od Miłości. "Chrystus umiera. Krzyżowany codziennie przez ludzi, którzy usuwają Boga ze swojego życia. Tak żyją, jakby Go nie było...". Jest to przecież ślepa uliczka. Dojrzałość zaś polega na przyjęciu cierpienia tak, jak to czynił Chrystus. Rozważaniom - oszczędnym w swej formie - towarzyszyły pieśni wielkopostne w wykonaniu chóru szkolnego, prowadzonego przez Ryszarda Danielewicza - dobrego "ducha" tegoż gimnazjum.
Na podkreślenie zasługuje też fakt, iż w szkole tej działania przybliżające młodzieży najważniejsze wydarzenia związane z historią zbawienia nie są czymś jedynie przypadkowym i okazjonalnym. Każdego roku wystawiane są m.in. bożonarodzeniowe jasełka. To harmonijne przenikanie się chrześcijaństwa z codzienną pracą uczniów i nauczycieli w sposób czytelny nawiązuje do wspaniałych tradycji gimnazjów przedwojennych. Zasługą tego stanu jest niewątpliwie praca dyrektor Izabelli Maciejewskiej - praca, w którą wkłada tak wiele serca.