Jezus w Ewangelii zachęca swoich uczniów: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!” (por. Mk 6, 31). Te same słowa kieruje również do nas, szczególnie w okresie wakacji. Chrystus sam dawał przykład właściwego wykorzystania czasu odpoczynku, gdy usuwał się z dala od tłumów, aby porozmawiać z Ojcem i nabrać sił do dalszej pracy.

W Biblii już na samym początku jest mowa o odpoczynku. „A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął” (por. Rdz 2, 2). W tekście oryginalnym dosłownie jest napisane, że Bóg „przestał pracować”. To ważna wskazówka dla nas. Skoro Bóg przestał pracować, to każdy z nas powinien brać z Niego przykład.

Siódmy dzień – dzień odpoczynku zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie zajmuje szczególne miejsce. Trzecie przykazanie Boże nakazuje ten dzień święcić. „Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram” (por. Wj 20, 10).