Jedną z form modlitwy za tych, którzy odeszli, są wypominki, regionalnie nazywane wymieniankami (Wielkopolska) lub zaleckami (Śląsk).

Krótka historia wypominków

To polska modlitwa wstawiennicza za zmarłych. Kiedyś odmawiana była podczas kazaniu na głównej Mszy św. (Sumie). Po Soborze Watykańskim II odmawia się ją także w innym czasie. Korzeniami sięga liturgii galijskiej, w której w obrzędzie przygotowania darów wypowiadano imiona biskupów, ofiarodawców i fundatorów z dodaniem modlitwy w ich intencji. W Polsce praktyka wypominków istnieje od X wieku i przybierała różne formy, w zależności od czasu i regionu. Na przykład w okolicach Płocka za modlitwę w intencji zmarłego ofiarowano kapłanowi i ubogim chleb. W Wielkopolsce składano 3 grosze za każdego zmarłego, który miał być otoczony modlitwą przed Mszą św., a także wymieniony z ambony. Obecnie imiona zmarłych wypisywane są na kartkach, przekazywane – zwykle z ofiarą – duszpasterzowi i odczytywane w odpowiednim czasie, zgodnie z lokalnym zwyczajem. Najczęściej wypominki odczytuje się w uroczystość Wszystkich Świętych, we wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych (Dzień Zaduszny) i przez cały listopad podczas nabożeństw za zmarłych. W niektórych kościołach odczytuje się je także w każdą niedzielę roku przed wyznaczonymi Mszami.