"W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie
jej zastępy [stworzeń]. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło,
nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie,
jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go
świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał
stwarzając" (Rdz 2, 1-3). "We iwareh Elohim et jom ha szewii, we
ikadesz oto - i pogłosławił Bóg dzień siódmy, i uświęcił go".
Szabat, słowo mające swe źródło w słowie szewa - siedem,
oznacza siódmy dzień tygodnia. Szabat to pierwsze i najważniejsze
święto żydowskie, ustanowione przez Boga na pamiątkę stworzenia świata.
Jest również pamiątką wyjścia z egipskiej niewoli. "Pamiętaj, że
byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan,
Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem, przeto ci nakazał
Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu" (Pwt 5, 15).
Doba żydowska zaczyna się i kończy o zachodzie słońca,
według słów: "i stał się wieczór i poranek...". Dlatego też szabat
zaczyna się w piątkowy wieczór. Tradycja wykształciła specjalny obrządek
świętowania soboty, który był już opisany i ściśle przestrzegany
w czasach Nowego Testamentu. "We iszbot be jom ha szewii mi kol mlahto
aszer asa" - "I odpoczął (przestał pracować) w dzień siódmy od wszelkiej
pracy (pracy rąk, roboty), którą wykonał". Dlatego pierwszym przykazaniem
żydowskiego szabatu jest zaprzestanie wielkich prac, a w szczególności
tych, które wykonują ludzkie ręce. (np. stanowczy zakaz obejmuje
pisanie, podczas kiedy czytać wolno). Od czasu otrzymania przez Mojżesza
tablic przymierza z wyrytymi na nich przykazaniami zaczęto formułować
i uzupełniać przepisy dotyczące III przykazania - tego, co wolno,
a czego nie wolno wykonywać w tym dniu. Ze względu na postęp i rozwój
techniki - trwa to do dziś. I tak np. w sobotę nie wolno używać parasola,
ponieważ otwarcie go podobne jest do budowania dachu. Nie wolno przełożyć,
po zapadnięciu soboty, z miejsca na miejsce ani dotknąć zapomnianego
narzędzia, choćby to był np. młotek leżący na łóżku lub obcęgi na
stole przygotowanym do uroczystego posiłku. Nie wolno zapalać ani
gasić ognia, włączać kuchenki gazowej czy elektrycznej, włączać innych
urządzeń elektrycznych, uruchamiać silnika czy jakiegokolwiek mechanizmu.
Pomysłowość ludzka jednak nie zna granic, wymyślono więc tzw. "zegary
szabatowe", które zaprogramowane wcześniej automatycznie włączają
oświetlenie, ogrzewanie elektryczne itp., mogą też włączyć radio
i telewizję, ale w domach ortodoksyjnych wyznawców judaizmu ich nie
ma.
Jak więc widać na tych kilku przypadkach, we wszystkim
doprowadzonym do przesady jawi się absurd, choć taki jest właśnie
dzień dzisiejszy, a nie zamierzchła przeszłość. Na tych przykładach
ze współczesności łatwiej nam zrozumieć oskarżenia faryzeuszów dotyczące
tzw. "łamania" szabatu przez Jezusa i Jego uczniów.
Zakaz wykonywania wszelkich prac, będący jednocześnie
nakazem odpoczynku, nie dotyczy wyłącznie Żydów, obejmuje on również
wszystkie zwierzęta oraz "gościa, który jest między bramami twymi",
czyli obcokrajowców - nie-Żydów.
Cdn.
Pomóż w rozwoju naszego portalu