Hm Stanisława Korzeniewska, otwierając Dzień Myśli Braterskiej, powitała licznie przybyłych instruktorów, harcerzy seniorów, w tym hm. Wiesława Falkowskiego, por. Wiktora Andrzejczuka, harcmistrzów Teresę i Stefana Januszewskich.
Po uroczystym wprowadzeniu sztandaru ZHP i odegraniu hymnu państwowego hm Marek Boratyński przedstawił porządek spotkania. Zwrócił się do hm Korzeniewskiej o przeprowadzenie obrzędu złożenia przyrzeczeń harcerskich. Złożyły je dwie drużyny miejscowe: 33. DH im. Andrzeja Małkowskiego, 42 DH im. Fryderyka Chopina oraz 77. DH im. Józefa Piłsudskiego z Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Wyszkach. Reprezentanci tych drużyn, już jako pełnoprawni harcerze, dostąpili zaszczytu zapalenia świec, które płonęły podczas świeczkowiska. Podopieczni pwd. Anny Poryckiej, ubiegającej się o stopień podharcmistrza, z 52. DH im. Tadeusza Zawadzkiego „Zośka” przypomnieli historię światowego skautingu.

Początki skautingu

Robert Baden-Powell urodził się w 1857 r. w Londynie. Choć był najmłodszym z 11 rodzeństwa, już jako mały chłopiec musiał podjąć pracę na morskim kutrze. Po uzyskaniu stypendium, w wieku 13 lat, wstąpił do szkoły wojskowej, po jej ukończeniu której jako podporucznik rozpoczął wojskową służbę w Indiach, a natępnie w brytyjskich wojskach kolonialnych w Azji i w Afryce. Tam opracował system gier i zabaw dla młodych rekrutów w pułku dragonów. Wkrótce opublikował go w Podręczniku zwiadowców jako metody szkoleniowe. Podręcznik ten był wspaniałą pomocą w pracy z młodzieżą.
W 1907 r. Baden-Powell na wyspie Brownsea zorganizował kilkutygodniowy obóz ćwiczeniowy dla chłopców, gdzie wśród chłopców z różnych warstw społecznych przetestował skautową metodę wychowawczą. Przeprowadzony eksperyment przyniósł natychmiastowy efekt. W Anglii powstało wiele grup skautowych. Drużyny przyjęły zaproponowany przez Baden-Powella wzór munduru. Składał się on z: koszulki, krótkich spodni, chusty i kapelusza z szerokim rondem.
W 1910 r. Powell odszedł z wojska i poświęcił się całkowicie ruchowi skautowemu, do którego, z inicjatywy siostry Anges Baden-Powell, włączył także dziewczęta. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia. w 1938 r. Robert wraz żoną Olave wyjechał do Kenii. Niestety, zmiana klimatu mu nie pomogła. Tam, po 3 latach pobytu, zmarł 8 stycznia 1941 r., przeżywszy 84 lata.

Ustanowienie Dnia Myśli Braterskiej

Pomysł ustanowienia Dnia Myśli Braterskiej zrodził się w 1926 r. podczas IV Międzynarodowej Konferencji Światowego Stowarzyszenia Przewodniczek i Skautek w Stanach Zjednoczonych. Ideą tego dnia było to, aby przewodniczki i skautki na całym świecie myślały o sobie z miłością i przyjaźnią. Z przedstawianych propozycji najlepszą okazała się data 22 lutego jako dnia wspólnych urodzin założycieli skautingu Roberta i Olave Baden-Powellów.Podczas VII Światowej Konferencji Przewodniczek i Skautek, odbywającej się w Polsce na Buczu w 1932 r., delegacja belgijska zaproponowała, aby każda skautka i przewodniczka ofiarowała symboliczny grosik na utworzenie funduszu Dnia Myśli Braterskiej. Dzień ten zorganizowano bardzo szybko. Jego celem jest wspieranie materialne stowarzyszeń, kształcenie kadry oraz udzielanie pomocy najbardziej potrzebującym przewodniczkom i skautom.

Konkursy i występ szkolnego chóru

Harcerskie świętowanie było okazją do złożenia podziękowań za pracę wyróżniającym się instruktorom. Wśród licznego grona hm Alina Malinowska-Smotek, przedstawicielka Chorągwi Białostockiej, podziękowała za pracę m.in.: księżom kapelanom: Piotrowi Jurczakowi, Andrzejowi Nielipińskiemu, Stanisławowi Piotrowskiemu.
Dzień Myśli Braterskiej to dzień szczególnej radości, wysyłania pozdrowień zaprzyjaźnionym drużynom. Na to spotkanie hm Marek Boratyński przygotował dla drużyn harcerskich, instruktorów i harcerzy seniorów niespodziankę w formie zadań konkursowych.
Uroczystości szkolne uświetnił występ szkolnego chóru prowadzonego przez Joannę Łozińską. W śpiew włączyły się także drużyny harcerskie oraz zaproszeni goście. Wspólne świętowanie zakończył harcerski krąg i serdeczny uścisk dłoni.
Harcerskie świeczkowisko w tym szczególnym dniu było okazją nie tylko do zaprezentowania życia, działalności i myśli naczelnego skauta Roberta Baden-Powella, lecz także do powrotu do przeszłości. A przecież historię harcerstwa tworzyli także bielszczanie.
Harcerze z „5”, choć byli zmęczeni po całym dniu nauki, udowodnili, że ideały harcerskie są dla nich nadrzędną wartością, a swoją szkołę traktują jak dom, gdzie bez względu na wiek uczniowie i nauczyciele tworzą niepowtarzalną, rodzinną atmosferę.
Niestety tę radość - harcerzy i całej społeczności szkolnej - przytłumił wynik głosowania radnych miejskich, którzy na posiedzeniu Rady Miasta 9 głosami, przy 7 przeciwnych rozstrzygnęli o przeniesieniu tej szkoły od 1 września 2005 r. do budynku Gimnazjum nr 1. Czy tak naprawdę powodem tej decyzji był niż demograficzny i oszczędność finansowa organu prowadzącego? Odpowiedzi są różne. Wydaje się, że i w tym sporze przegrało dobro dziecka.