Kogo szukasz? - to pytanie wielokrotnie pojawia się na kartach Pisma Świętego, podkreślając kluczowe momenty historii zbawienia. Na poszukiwanie narodzonego w mieście Dawida Mesjasza udali się pospiesznie pasterze; Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? - wypytywali się Mędrcy ze Wschodu; Dziecięcia szukał Herod, chcąc Je zgładzić. Maryja i Józef z bólem serca szukali Syna wśród krewnych i znajomych, odnajdując Go w jerozolimskiej świątyni, gdzie był w tym, co należało do Jego Ojca (Łk 2, 49). Czego szukacie? - pytał Jezus uczniów, którzy szli za Nim, chcąc się dowiedzieć, gdzie mieszka Rabbi (zob. J 1, 38). Mistrza z Nazaretu szukały tłumy, aby słuchać Jego nauki, podziwiać Jego cuda, ale i dlatego, że jedli chleb do sytości (J 6, 26).

Ci, którzy przybywali do Jerozolimy, aby obchodzić Paschę, szukali Jezusa, zastanawiając się, czy przyjdzie na święto (zob. J 11, 56), kiedy Judasz już szukał sposobności, żeby Go wydać (Mt 26, 16), a arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Jezusa podstępnie ująć i zabić (Mk 14, 1). Kiedy żołnierze przyszli do Ogrójca, Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: Kogo szukacie? Oni zaś powiedzieli: Jezusa z Nazaretu (J 18, 4.7).

Kogo szukasz? - usłyszała siedząc przed pustym grobem zapłakana Maria Magdalena i inne niewiasty przybyłe do grobu o świcie pierwszego dnia tygodnia. Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli (Mk 16, 6).

W przeżywanym czasie wielkanocnym to pytanie staje przed nami powtórnie, aby każdy z nas mógł na nie szczerze, z głębi swojego serca i bardzo osobiście odpowiedzieć. Chodzi tu bowiem o najbardziej podstawowe pytanie chrześcijanina o Chrystusa. Można Go przecież szukać źle, zatrzymując się jedynie na Jego wspaniałej nauce i towarzyszących jej dziełach - na doskonałym Człowieku, który jednak został aresztowany, zamęczony i pochowany w grobie. Trzeba nam szukać Tego, którego ukrzyżowali i zabili, ale którego można spotkać trzeciego dnia żywego, Nauczyciela i Mistrza, Dawcę życia wiecznego, zdążającego do swego Ojca. Musimy odnaleźć Jezusa Zmartwychwstałego, który przyłącza się do nas w drodze i pozwala się rozpoznać - tak jak uczniom w Emaus - przy łamaniu chleba, abyśmy czujni i gotowi mogli pospieszyć do braci, aby nieść im wspaniałą nowinę: Widzieliśmy Pana (por. NMI, 59).

Kogo szukamy? - Tego, który nie szukał tego, co było dogodne dla Niego (Rz 15, 3), ale który przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło (Łk, 19, 10); który dając nam poznać samego siebie, pozwala nam dotknąć Boga, który jest niedaleko od każdego z nas ( Dz 17, 27).

Dzieląc się radością Wielkanocnego Poranka, pragnę wszystkim Pracownikom i Czytelnikom tygodnika Niedziela życzyć takiego zapatrzenia się w Oblicze Zmartwychwstałego, aby nie szukając własnej korzyści, zabiegali o dobro wielu, aby byli zbawieni (1 Kor 10, 33), aby wydoskonalili się w miłości, która nie szuka poklasku... nie szuka swego, ale jest cierpliwa i łaskawa (1 Kor 13, 4-5). Oto wezwani jesteśmy do tego, abyśmy razem z Chrystusem powstali z martwych i od tej chwili szukali tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga ( Kol 3, 1).

Otwórzmy więc serca, aby odszukać żyjącego Chrystusa!

Otwórzmy oczy, abyśmy mogli dostrzec cuda Jego mocy i dobroci!

Otwórzmy nasze usta, aby wszędzie głoszona była Dobra Nowina o Zbawieniu.