Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.

Drodzy!

1. Jezus jest w drodze do Jerozolimy. Po drodze wprowadza uczniów w zrozumienie swojej osoby i życia. Czyniąc to, prowadzi uczniów do zrozumienia samych siebie. W dzisiejszej Ewangelii zaprowadza ich na Górę Tabor, gdzie zostaje przemieniony. Epizod „Przemienienia” we wszystkich ewangeliach synoptycznych zajmuje centralną pozycję i nie jest to przypadek, ponieważ jest to chrystofania, tj. objawienie prawdy o Jezusie, ukazanie, kim naprawdę jest. Tylko ze względu na swoją tożsamość Chrystus może wzywać do pójścia za Sobą w oparciu o słuchanie Jego nauki i zapowiedź chwalebnego celu, do którego poprowadzi swoją podróż do Jerozolimy. Ewangelista Marek umieszcza wydarzenie, jakim jest Przemienienie, dokładnie pośrodku dwóch zapowiedzi męki (8,31–33; 9,30–32). Robi tak dlatego, abyśmy zrozumieli, że tożsamość Jezusa jest ściśle związana z tajemnicą Jego śmierci i zmartwychwstania, na razie wciąż niezrozumiałej dla oszołomionych i przerażonych uczniów. Wejście na górę jest inicjatywą Jezusa. Tym razem nie szuka samotności, aby się modlić, ale bierze ze sobą Piotra, Jakuba i Jana, trzech najbliższych Mu uczniów, zaniepokojonych Jego mową na temat męki, śmierci i zmartwychwstania (por. Mk 8,31). Na górze Jezus pozwala im doznać wyjątkowego doświadczenia, mogą kontemplować w człowieczeństwie Jezusa manifestację Boga Ojca. Oto trzej uczniowie oglądają Boga, który stał się ciałem w swoim Synu, ponieważ – jak powie sam Jezus – kto Mnie zobaczył, zobaczył i Ojca (J 14, 14).

Przemienienie Jezusa nie dokonuje się z ludzkiej inicjatywy, ale jest interwencją Boga, jak sugeruje czasownik w czasie biernym (greckie metemorphòthe). Szaty Jezusa, jaśniejące, białe i pełne światła, objawiają chwałę noszącego je (Ap 3,4; 7,9) i antycypują niebiańską tożsamość, którą Jezus definitywnie uzyska wraz ze swoim zmartwychwstaniem. Wizja Przemienienia miała za zadanie uspokoić uczniów, wlać w nich odwagę bycia z Jezusem także w chwili próby, prześladowania, skazania na śmierć, ukrzyżowania, złożenia do grobu.

Podziel się cytatem

2.Obok Jezusa pojawiają się Mojżesz i Eliasz, świadkowie związku, ciągłości między objawieniem na Synaju i Horebie a objawieniem na Taborze. Jezus pozostaje niezrozumiały bez treści zawartych w księgach Starego Testamentu. Znajdujemy w nich nieodzowny klucz do pełnej interpretacji Jego życia i dzieła. Człowiek staje się tym, co kontempluje. Jest tym, co kocha, za czym tęskni, czego pragnie. Jeżeli więc kontempluje Przemienienie Jezusa, to też go dostąpi. Przemienienie nie jest zarezerwowane wyłącznie dla wybranych. Dotyczy każdego z nas, dziś i zawsze, ponieważ jest obietnicą wiecznego światła, nieskończonego piękna, jak podkreśla apostoł Paweł: My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu (2 Kor 3,18).

Zanim jednak nastąpi nasze przemienienie w niebie, jesteśmy wezwani do metanoi, do przemiany naszej egzystencji w świetle Ducha. Temu właśnie służy między innymi czas postu. Lecz przemiana ta, zanim apelować będzie o ascezę i pokutę, wymaga słuchania Słowa, Jezusa z Ewangelii, który żyje w pełni w świecie. Przemienienie przeciwstawia się pięknu efemerycznemu, ulotnemu, tak bardzo poszukiwanemu w naszych czasach, stając się pięknem trwałym, wiecznym.

Podziel się cytatem

3.Przemienienie apeluje również do zmysłów, szczególnie zaś do wzroku i słuchu. Chrystus zachęca nas, byśmy otwarli szerzej nasze oczy i bardziej wytężyli słuch, by widzieć Jego obecność w świecie i dostrzegać Jego cuda. Apostołowie widzą Jezusa przemienionego. Oni także słyszą głos z nieba, który mówi: Jego słuchajcie! Wiara nasza jest religią słuchania Słowa i kontemplowania postaci Jezusa. Wiele w naszym życiu zależy od tego, na co lub na kogo patrzymy i czego lub kogo słuchamy. To, na co patrzymy i czego słuchamy, przemienia człowieka, czyni go lepszym – kiedy patrzy i słucha rzeczy dobrych – lub gorszym – kiedy patrzy lub słucha czegoś złego. Widzieć i słuchać znaczy tyle, co przebywać w towarzystwie tego, na kogo się patrzy i kogo się słucha.

Wielki Post apeluje, by szukać więcej czasu na patrzenie na ludzi dobrych, na odkrywanie dobra, które jest w świecie. Na odkrywanie i kontemplowanie piękna, którego jest wiele wokół, lecz którego nie dostrzegamy, zajęci innymi sprawami. Wiele z nich tylko pozornie jest ważnych, większość zaś mało ważnych czy wręcz błahych.Czas Wielkiego Postu jest czasem uczenia się patrzeć mądrze, szeroko, obiektywnie… To wielkie zadanie dla nas.

Podziel się cytatem

Czas Wielkiego Postu to również czas uczenia się słuchać dobrych informacji, dobrych ludzi, czytać dobre teksty. Patrzenie na dobro i słuchanie dobrych przekazów przemienia nasze życie, przemienia życie rodziny, społeczeństwa. Dobre informacje i dobre obrazy wnoszą nadzieję na przyszłość, budzą optymizm, pozytywne myślenie. Niosą w sobie siłę, która goi rany i potrafi budować mosty nad podziałami. Panie! Spraw, byśmy umieli mądrze patrzeć i z uwagą słuchać Ciebie i ludzi.

Więcej książek, artykułów, tekstów oraz nagrania audio homilii znajdziesz na stronie internetowej ojca prof. Zdzisława Kijasa: zkijas.com

Redakcja tekstu: dr Monika Gajdecka-Majka

Homilie pochodzą z książki "U źródła Życia. Rozważania na niedziele czasu Adwentu, Bożego Narodzenia, Wielkiego Postu i Wielkanocy, Rok A,B,C", wydanej przez wydawnictwo Homo Dei.