Wiele mówi się o cudach zdziałanych za przyczyną świętych, a zapomina się o cudownych zdarzeniach z udziałem aniołów. Nie bez powodu ich interwencje są tak samo dyskretne, jak ich obecność wśród nas. Czuwają nad nami w sposób niezauważalny. Czy zdarzyło ci się usłyszeć jakiś wewnętrzny głos, który ostrzegał cię przed mającym się niebawem wydarzyć niebezpieczeństwem, albo widziałeś tajemniczą postać, która pomogła ci wydostać się z opresji? Nie brakuje osób, które dzielą się takimi doświadczeniami, ich świadectwa przywracają wiarę w Aniołów Stróżów, dają nadzieję, że nawet w największych kłopotach nie jesteśmy sami.

Centymetry od śmierci

– Do dziś zastanawiam się, kto to mógł być – tak rozpoczyna naszą rozmowę 50-letni Tomek. Na tej pooranej doświadczeniem twarzy trudno szukać wzruszenia, ale gdy wspomina wydarzenia z 22 listopada 2018 r., w kącikach jego oczu pojawia się łza. – Tego dnia, jak zwykle kwadrans po szesnastej, siedziałem już za kierownicą swojego wysłużonego hyundaia i30. Droga z pracy zajmuje mi 20 min. Pokonuję ją codziennie. To prosta trasa, ot, jedno rondo i niestrzeżony przejazd kolejowy. Nadal się zastanawiam, jak to się mogło zdarzyć – tak pechowo wjechałem na torowisko, że osunęło się przednie koło. Samochód utknął, nie byłem w stanie wyjechać. I wtedy zdarzyło się coś, co mnie sparaliżowało: z dala błysnęły światła nadjeżdżającego pociągu. Poczułem się tak, jakbym siedział w pierwszym rzędzie w kinie; niby zdawałem sobie sprawę z tego, że za chwilę ten pociąg we mnie uderzy, ale nie byłem w stanie zareagować. Tylko patrzyłem i czekałem na nieuniknione. Nagle pojawił się ten facet. Coś do mnie krzyczał, ale ja nie reagowałem. Stanął z przodu samochodu i pchnął go tak, że koło z powrotem znalazło się na nawierzchni. Można powiedzieć, że minąłem się ze śmiercią o centymetry, bo chwilę później przez tory przejechał pociąg. Gdy już ochłonąłem, wyszedłem z samochodu, żeby podziękować mojemu wybawcy, ale go nie było, jakby rozpłynął się w powietrzu. Stałem zupełnie sam na środku ulicy. Gdy pchał mój samochód, patrzyłem na niego, jak patrzę teraz na ciebie, ale nie pamiętam jego twarzy – tak, to dziwne, przecież zapamiętałem wszystkie szczegóły z tamtego dnia, ale jego twarzy nie. Jestem przekonany, że życie zawdzięczam mojemu Aniołowi Stróżowi.