W maju Matka Boża wzywała: „Odmawiajcie codziennie Różaniec, aby uzyskać pokój dla świata i koniec wojny”. Z każdym kolejnym miesiącem Jej głos rozbrzmiewał coraz silniej, jakby przypominał o pilności prośby. W czerwcu było to niemal jak wezwanie do codziennego rytuału: „Chciałabym, abyście każdego dnia odmawiali Różaniec”. Lipiec przyniósł kolejne napomnienie: „Trzeba w dalszym ciągu codziennie odmawiać Różaniec”, a w sierpniu Maryja powiedziała: „Chcę, abyście nadal odmawiali codziennie Różaniec”. We wrześniu Matka Boża jeszcze raz przypomniała o sile tej modlitwy, mówiąc: „Odmawiajcie w dalszym ciągu Różaniec, żeby uprosić koniec wojny”.

Objawienia fatimskie przyniosły nie tylko mistyczną wizję, ale także konkretne narzędzie walki duchowej. Różaniec nie był już tylko formą pobożności, ale stał się tarczą, bronią, która miała odmieniać losy świata i chronić najbardziej zagrożone dusze. Dzięki objawieniom do Różańca dodano modlitwę O mój Jezu, skierowaną wprost do Serca Bożego, z prośbą o zbawienie tych, którzy najbardziej potrzebują ratunku. Każde słowo Maryi w Fatimie wybrzmiewało jak przypomnienie, że modlitwa różańcowa może być odpowiedzią na cierpienie świata. W tych słowach kryje się głęboka prawda: modlitwa ma moc przekształcania rzeczywistości – wystarczy po nią sięgnąć.