Najdroższy Piotrze!

Przesyłam Ci czopki dla Gigetta. Jeden na rano, kiedy się budzi, i jeden na wieczór przed snem¹.
O drugiej, kiedy śpi, załóż mu jeden czopek Guajakirsch. Tego ranka byłam w żłobku, aby powiedzieć siostrom zakonnym, by zatroszczyły się o mleko krowie dla wszystkich dzieci². I niestety wiele dzieci ma kaszel jak Gigetto. Tak czy owak, lepiej, że nasze [dzieci] są już w górach, co pomaga na koklusz. Ja czuję się dobrze. Ból głowy, po dziesięciogodzinnym nieprzerwanym śnie tej nocy, już minął. Jestem tutaj, ale moja myśl jest ciągle przy Was, moich najdroższych skarbach.
Przyjadę późnym wieczorem w sobotę. Ufam, że wraz z Zitą³, ponieważ właśnie w sobotę przyjedzie jej nowy dyrektor, inżynier Alcha (wierzę, iż tak się to pisze), i prawdopodobnie dyrektor fabryki, lecz nie wiedzą jeszcze nic pewnego.
Przesłałam Ci ekspres otrzymany tego ranka. Natomiast list polecony z Banku Bellinzaghi przywiozę Ci osobiście.
Ucałuj ode mnie pociechy i daj znać, jak się czują. Pozdrowienia dla wszystkich i mocne uściski dla Ciebie.

PS
Do aerozolu kup fiolkę umożliwiającą wstrzyknięcie Strepto-Chemicetiny. Rozcieńcz ją z zawartością ampułki, która jest dołączona do fiolki. Lepiej z tą z czerwonego pudełka, które znajduje się na bufecie, i rób to dwa razy dziennie. Jeśli jest jeszcze płyn w aerozolu, wymień go, a zanim umieścisz nowy, umyj [pojemnik] wodą.
Dzięki, Piotrze, ale chciałabym uchronić go przed złapaniem kokluszu. Całusy dla wszystkich, a jeden szczególny dla Lauretty w piątek rano⁴. Nie zapraszaj kuzynek⁵. Zorganizujcie sobie świętowanie z tortem i świeczkami. Uściski i do zobaczenia w sobotę.

(tłum. ks. Piotr Gąsior)

¹ Joanna pisze z Magenty, dokąd musiała się udać z powodu zajęć zawodowych, podczas gdy mąż został z dziećmi w Courmayeur.
² Należy zwrócić uwagę na zawodową solidność Joanny; jest przejęta stanem synka, ale równocześnie jej troskliwość rozciąga się na wszystkie dzieci z przedszkola.
³ Jak w innych wypadkach, Joanna gościła u Zity i Cecco w Magenta.
⁴ W piątek 15 lipca Laura kończyła roczek.
⁵ Joanna lękała się, aby Pierluigi nie zaraził kokluszem kuzynów, lub też chodzi o nieobciążanie męża dodatkowym kłopotem.